فرهاد خسروانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و مدرس دانشگاه
علی اسدی - کارشناس ارشد تولیدات گیاهی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
علی مصطفوی - کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

فضای سبز در شهرها به عنوان ریه های تنفسی شهرنشینان بشمار می آید و به همین دلیل فقدان آن به معنی عدم وجود سلامت و تندرستی در شهرها محسوب می شود. از سوی دیگر مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن قابل درک نیست. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چارهای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لایفنک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقس اساسی را دارا می باشد، که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد. هدف از این مقاله بررسی نقش کمیسیون ماده 7 قانون حفظ و گسترش فضای سبز در توسعه فضای سبز شهری در راستای عدم گسترش بی رویه شهر و تبدیل باغات و اراضی به بافت شهری است.

کمیسیون ماده 7 ، فضای سبز، توسعه پایدار شهری