الناز عزت آبادی پور - دانشجو کارشناسی رشته علوم تربیتی

خجالتی بودن یا گوشه گیری ممکن است بخشی از شخصیت کلی یک دانش آموز بوده، یا پاسخ خاص موقعیتی ، به یک عامل استرس زای مخصوص باشد. این مقاله به بررسی دانش آموزانی که معمولاً به عنوان بچه های خجالتی ) فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی ( یا گوشه گیر ) کسانی که حاضر جواب نیستند یا تمایلی به برقراری ارتباط ندارند( شناخته می شوند می پردازد. موقعیتی که این فرد در آن قرار دارد ممکن است در آینده به علائم دیگری مانند : اعتماد به نفس در ورود به موقعیت های اجتماعی و ناراحتی و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور دیگران، بیانجامد . حقیقتا غفلت در رفع مشکلات دانش آموزان و بی توجهی به آن ها ، خسارات جبران ناپذیری به بار می آوردو باعث مشکلات و مصایبی خوهد شد که در بررسی آن ها باز به همین نقطه آغاز ، یعنی دوران حساس حیات کودکی بر می گردیم . از این رو سرمایه گذاری و برنامه ریزی در این زمینه از حساس ترین و مهم ترین وظایف مسئولان جامعه است و باید از اولویت ویژه ای برخوردار باشد. هم چنین مدرسه به عنوان اولین جایگاه رسمی تجربه ی اجتماعی کودکان ، می تواند نقش تعیین کننده ای در تقویت و یا پرورش مهارت های اجتماعی شته باشد . متاسفانه در بسیاری از موارد کمرویی کودکان در محیط مدرسه و کلاس درس تقویت می شود . در تحقیق حاضر هدف آشنایی با مفهوم خجالت و ابعاد مختلف آن در محیط های فردی، اجتماعی خانواده و مدرسه می باشد . هم چنین سعی بر این است تا با ارائه راهکارهایی برای والدین و معلمین جهت رفع خجالت به این کودکان کمک کنیم . روش این مقاله از نوع اسنادی و مطالعات کتابخانه ای میباشد . با آموزش نحوه ابراز وجود و نظر خود، اعتماد به نفس کودک افزایش یافته و جسورتر می شود و به شرط همراهی و کمک والدین و معلمان این احساس در کودک به حداقل خواهد رسید.

کم رویی ، خجالت ، گوشه گیری ، اضطراب اجتماعی