محسن محمدی علی آبادی

آموزش الکترونیکی نوعی استفاد هدفمند از سیستم الکترونیکی برای پشتیبانی از فرایند یادگیری می باشدکه با وجود مزایای بسـیار زیـاد دارای مشکلاتی نیز می باشد. بررسی مشکلات و ارائه راهکارایی برای حل این مشکلات نه تنها از مزیتهای آن نمی کاهد بلکه با توجه به ضرورت رویکرد تغییر آموزش سنتی به آموزش الکترونیکی، موسسات اموزشی، خصوصا دانشگاه ها را در ادامه گام نهادن بـه ایـن عرصـه استوارتر می سازد. هدف پژوهش حاضر، بررسی موانع توسعه آموزش الکترونیکی در نظام آموزشی دانشگاه پیام نور بافت می باشد. روش انجام این پژوهش توصیفی و با استفاده از پرسشنامه به انجام رسید. که در آن66 نفر از دانشجویان پیام نور بافت به صورت تصادفی انتخاب و باروش آماری توصیفی و نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. ناکافی بودن اعضای متخصص در زمینه فناوری های آموزشی نوین ، عدم آشنایی مسئولان اداری با کاربردهای آموزش الکترونیک ، نبود تعهد لازم در اساتید برای صرف وقت در امر یادگیری با اسـتفاده از فناوری ها ، کمبود سرمایه گذاری و اعتبارات مورد نیاز ، هزینه بالای تجهیزات فناوری آموزشی و بـه روز نبـودن مطالـب از مهمترین موانع در امر توسعه یادگیری الکترونیکی استخراج گردند. اغلب دانشجویان معتقد بودند که فرهنگ سازی مناسب در این زمینـه صورت نگرفته است و اغلب اساتید وقت کافی و مهارت لازم را برای تدوین و ارزیابی آموزش الکترونیکی ندارنـد. همچنـین نتـایج تحقیـق نشان می دهد که نبود یا کمبود تجهیزات و امکانات طراحی شده برای سازگاری با فناوری جدید، عدم دسترسی دانشجویان رایانه و خـط ارتباطی مناسب، عدم برگزاری جلسات آزمایشگاهی ازطریق یادگیری الکترونیکی، نبود آموزش برای دانشجویان در زمینه فناوری آموزشی و نبود یا کمبود مشوق برای تحصیل از طریق الکترونیکی مهم ترین موانع اجرایی در توسعه آموزش الکترونیکی هستند.

آموزش الکترونیکی، موانع آموزش الکترونیکی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، نظام آموزشی