سمیه فرد - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، مدرس دانشکده سما کرج
سولماز زعیم دار - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، مدرس دانشگاه آزاد اس

بخش قابل ملاحظه ای از وسعت کشور را بعد از مناطق خشک و بیابانی، نواحی سرد و کوهستانی تشکیل می دهند . رشته کوههای البرز در شمال و بخش های شمالی و مرکزی سلسله جبال زاگرس در غرب از عمده ترین این مناطق محسوب می شوند . ویژگی های معماری و ساخت سکونتگاهای واقع در این مناطق از گذشته های دور به طور نسبتا زیادی منطبق بر آب و هوای محل بوده، لذا بخشی از سکونتگاه های آن بر بنیاد معماری بومی و سنتی ا ست . تار و پود این معماری و از جمله مسکن ، با مسائل مربوط به محیط طبیعی، نوع معیشت و شکل تولید، سیر تکوینی زندگی اجتماعی و قدرت فنی آن پیوند خورده و از سوی دیگر ، ذوق هنری، معیارهای اجتماعی بنیادهای خانوادگی و خویشاوندی، سنت ها و عقاید ، پندارها و باورهای درونی انسان، در هر گوشه از این سرزمین ، بر آن طرح خاصی بخشیده است. دراین مقاله تلاش می شود تا ضمن بررسی ویژگی ها و شرایط اقلیمی منطقه ، با استفاده از دانش و تکنولوژی که امروز در دست داریم ،تجربیات بکار رفته را به خدمت گرفته و در راستای ایجاد معماری پایدار حرکت کنیم. جهت دقیق کردن بررسی، مطالعه روی شهرستان مهاباد متمرکز شده است.

مفهوم پایداری، معماری پایدار،اصول معماری پایدار،مهاباد، طراحی اقلیمی