علیرضا حسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی(برنامه ریزی شهری و منطقه ای) دانشگاه عل
سیما مهدیزادگان نمین - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی(برنامه ریزی شهری و منطقه ای) پردیس هنره

بسیاری از کشورهای در حال توسعه به اهمیت و نقش صنعت جهانگردی در رشد اقتصادی کشور پی برده اند و در کشورهایی مانند نپال و کنیا این صنعت سهم بزرگی در افزایش تولید ناخالص ملی داشته است .اکوتوریسم مفهومی است که در ده ه 1960 همزمان با جنبش های زیست محیطی آغاز شد و در گزارش کمیسون برتلند اولین دستور ک ار برای آن تدوین شد .اکوتوریسم این قابلیت را دارد که در کنار ایجاد درآمد برای روستاییان به حفاظت های محیطی کمک کند و نیز می تواند در پویایی اقتصاد نواحی روستایی موثر باشد می توان از آن به عنوان یکی از فاکتورهای موثر در دست یابی به توسعه پایدار نام برد .در این مقاله پس از معرفی اکوتوریسم و قابلیت های آن در محیط های روستایی ، رابطه اکوتوریسم را با توسعه پایدار تحلیل می شود. هدف از این پژوهش تبیین جایگاه اکوتوریسم در دست یابی به توسعه پایدار است .با توجه به عناصر اصلی اکوتوریسم معرفی شده در کمیسیون توریسم استرالیا(طبیعت محوری ‐ آموزش ‐ دوستی طبیعت ‐مشارکت محلی ) ضرورت توجه به این مقوله درتوسعه نواحی روستایی آشکار میشود .به عبارت دیگر اکوتوریسم در ذات خود واجد ویژگی هایی است که می تواند دست یابی به توسعه پایدار را برای این نواحی ممکن کند.با توجه به طبیعت بکر بسیاری از نواحی روستایی ایران و روند رو به رشد تخریب محیط زیست که بعضا توسط افراد محلی صورت می گیرد توجه به مقوله اکوتوریسم به عنوان یک ضرورت در بحثتوسعه آشکار می شود.

اکوتوریسم، توسعه پایدار ، نواحی روستایی، طبیعت محوری، مشارکت محلی