مهدی مهماندوست - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی دانشگاه زابل
نصرالله بصیرانی - عضو هیئت علمی گروه بیابان زدایی دانشگاه زابل
عاطفه میر - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی دانشگاه زابل

تاغ (Haloxylon spp)، یکی از گونه های گیاهی مهم و ارزشمند برای جلوگیری از گسترش بیابان می باشد. ویژگی های آرمانی این گیاه از قبیل بیوماس بالا، سهولت زادآوری طبیعی، قابلیت جست دهی، تکثیر آسان، بذردهی بالا، مقاومت شگفت انگیز در مقابل سیل های مهیب کویری، تعرق پایین، قابلیت سازگاری آن با دامنه وسیع تغییرات محیطی، باعث گردیده است که توسعه و کشت آن در مناطق خشک، مناطقی که در آن حرکت ریگ های روان، فرسایش بادی و آبی و سیلاب ها به عنوان تهدید جدی محسوب می گردند با استقبال بی سابقه ای مواجه گردد. در دهه های گذشته کشت تاغ در مناطق مختلف انجام شده و در بسیاری از موارد به نتایج قابل قبولی نیز دست یافته است. اما متأسفانه عدم اطلاع دقیق از نیازهای اکولوژیک این گیاه و عدم شناخت معیارهای مکان گزینی کشت تاغ، باعث شده است که در مناطقی نیز کشت آن با صرف هزینه های هنگفت با موفقیت همراه نبوده و یا توجیه اقتصادی مناسبی نداشته باشد. در این تحقیق به بررسی عوامل موثر در رشد این گیاه ( توپوگرافی، رطوبت خاک، عمق مؤثر خاک، بافت خاک، میزان سنگریزه خاک، هدایت الکتریکی، قلیائیت، آهک، گچ پرداخته شده و محدوده های مناسب این عوامل بیان شده است.

بافت خاک، جنگل کاری، سیاه تاغ، سنگریزه