مینا کیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد بافت و جنین شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه
احمد قارزی - دانشیار گروه زیست شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه
پریا پرتو - استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه رازی کرمانشاه

زمینه و هدف : سیپروفلوکسین از جمله آنتی بیوتیک هایی است که در رمان بسیاری از عفونت ها برای مدت طولانی به بیماران تجویز می شود. مصرف این دارو سبب بروز یک سری اثرات جانبی از جمله ایجاد عمیقی در مردان می گردد. بنابراین در این مطالعه نقش مکمل پروتئینی ال - کارنیتین که نقش بسزایی در افزایش تعداد اسپرم دارد در بهبود اثرات سیپروفلوکسین بر تعداد اسپرم در موش مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها : در این مطالعه 20 عدد موش سفید نژاد NMRI را به چهار گروه کنترل، تجربی 1، تجربی2، تجربی3، ( هر گروه شامل 5 حیوان ) تقسیم کردیم. حیوانات گروه تجربی 1 با داروی سیپروفلوکسین با دوز 12/5 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت محلول در یک میلیمتر pbs، حیوانات گروه تجربی 2 با داروی ال- کارنیتین با دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن و حیوانات گروه تجربی 3 به صورت همزمان با داروی سیپروفلوکسین و ال - کارنیتین و همان دوزها به مدت دو هفته ( روزانه ) و از طریق ترزیق درون صفاتی تحت درمان بودند. موش های گروه کنترل نرمال سابین دریافت کردند. بعد از کشتن موش ها از طریق جابجایی مهره گردنی تعداد اسپرم ها مورد بررسی قرار گرفت. در پایان نتایج به صورت میانگین با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 و آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون t، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج : در این مطالعه سیپروفلوکسین باعث کاهش معنی دار تعداد اسپرم در مقایسه با گروه کنترل شد. ال کارنیتین هم باعث افزایش تعداد اسپرم نسبت به گروه سیپروفلوکسین شد اما افزایش معنی دار نبود. در گروه ترکیبی، ال - کارنیتین باعث افزایش معنی دار تعداد اسپرم نسبت به گروه سیپروفلوکسین شد. با توجه به نقش سیپروفلوکسین در کاهش تعداد اسپرم، ال - کارنیتین توانست این کاهش را جبران کند.

سیپروفلوکسین، ال کارنیتین، بیضه، اسپرم