سهیلا افکار - استادیار دانشگاه پیام نور لرستان

برداشت گیاهان دارویی از طبیعت به عنوان منبع اصلی ماده خام، باعث خسارت به تنوع ژنتیکی و تخریب محل رویش آنها می شود. کشت کردن گزینه ای برای افزایش زنده مانی است و فرصتی برای غلبه کردن بر مشکلاتی که جز لاینفک در استخراج گیاهی هستند را فراهم می کند. روش های سنتی اصلاح گیاهان می تواند هر دوی ویژگی های دارویی و زراعی را بهبود دهد. دستکاری مستقیم توالی های DNA برای تغییر بیان ژن در گیاهان دارویی با هدف اولیه دستکاری صفات در گیاهان دارویی، مقدار ترکیبات فعال این گیاهان و هدف ثانویه ا صلاح ویژگی های زراعی مرتبط با یکنواختی، ثبات، رشد و توسعه و مقاومت در برابر تنش های زنده و غیرزنده در حال توسعه می باشد . پیشرفتی معنی داری در استفاده از کشت بافت و تراریخته های ژنتیکی برای اصلاح و تغییر مسیرهای بیوسنتز متابولیت های مورد هدف ایجاد شده است که می تواند فرصت مناسبی را جهت بهبود ویژگی های گیاهان دارویی فراهم کند البته استفاده از این تکنیک با چالش هایی همراه است.

گیاهان دارویی، بیوتکنولوژی، مهندسی متابولیت ثانویه، عصاره