لیلا ابراهیمی - دکتری جغرافیا، استادیار وعضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
امین ترجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

وجود سرمایه ی اجتماعی کلید استقرار جامعه مدنی و حیات شهروندی است و فقدان سرمایه اجتماعی مانع اساسی بر تأسیس و استقرار آن است . جوامع دار ای این نوع سرمایه بستر مناسبی بر ای شکل گیری جامعه مدنی توانمند ، پاسخ گو و کارآمد فراهم می سازند. اما در مقابل ، تهی شدن یک جامعه از سرمایه اجتماعی به ناکارآمدی بسیاری از سیاست ها و طرح های پیشنهادی در حوز ه برنامه ریزی منجر می شود. سرمایه اجتماعی عمدتاً مبتنی بر عوامل فرهنگی و اجتماعی است. علاوه بر این سرمایه اجتماعی برای برنامه های توسعه توفیق آفرین است. وجود سرمایه اجتماعی، بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و اقتصادی و فیزیکی است و برعکس نبود سرمایه اجتماعی ، اثربخشی سایر سرمایه ها را در دستیابی به توسعه منتفی می کند و بدون سرمایه اجتماعی ، طی کردن راه های توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی ، ناهموار و مشکل می شود. تاکنون سرمایه اجتماعی از ابعاد گوناگون، مورد مطالعه محققین علوم گوناگون قرار گرفته است، در برنامه ریزی شهری نیز شناخت و بررسی سرمایه اجتماعی مناطق و شهرها از ملزومات است، چرا که منجر به واقع گرایی در برنامه ها، اقدامات و مدیریت فضا خواهد شد.هدف پژوهش حاضر، بررسی و تاثیر سرمایه اجتماعی به مدیریت و اقتصاد شهری (مطالعه موردی :شهر نوشهر) می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است. داده های مورد نیاز، از طریق مطالعات و بازدیدهای میدانی و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه ای بالغ بر 380 شهروند به شیوه ی تصادفی ساده جمع آوری گردید و با بهره گیری از آمارهای توصیفی و آزمون کای اسکویر ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بیانگر این است: بین سرمایه اجتماعی و مدیریت و اقتصاد شهری نوشهر رابطه معناداری وجود دارد و شدت همبستگی بین این دو 304، 0 می باشد.

سرمایه اجتماعی ، اقصاد شهری، شهر نوشهر