ساخت و ارزیابی غشاهای پلی پروپیلنی فوق آبگریز حاوی نانوذرات سیلیکایی اصلاح شده جهت جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی

تماس دهنده های غشایی روش نوینی را جهت شیرین سازی گاز طبیعی ارائه می دهند که مزایای قابل توجهی در مقایسه با برج های جذب دارد، مشکل مهمی که ممکن است برای تماس دهنده ها ایجاد شود پدیده خیس شوندگی غشاست. در این کار تحقیقی از روش سل- ژل جهت سنتز نانو ذرات سلیکایی اصلاح شده با عامل متیل به منظور ساخت غشای پلی پروپیلنی فوق آبگیریز استفاده شد. در راستای تهیه غشایی با میزان آب گریزی بالا، اثر پارامترهای مهمی از جمله ترکیب درصد مولی (H(2)O/TEOS) و غلظت NH(4)OH مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش ترکیب درصد مولی (H(2)O/TEOS) از 8 تا 10، زاویه تماس افزایش و سپس کاهش یافت. همچنین با افزایش غلظت NH(4)OH یک روند کاهشی در زاویه تماس مشاهده شد. به منظور بررسی تأثیر نانوذرات تولید شده بر ساختار غشای پلی پروپیلنی، آنالیز FE-SEM و مقاومت مکانیکی انجام گرفت. نتایج نشان داد که با سنتز نانوذرات بر روی سطح غشا و در ساختار داخلی آن، مقاومت مکانیکی غشا به شدت افزایش یافت. عملکرد غشای پلی پروپیلنی خالص و اصلاح شده در تماس دهنده های غشایی جهت جذب گاز دی اکسید کربن مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که غشاهای اصلاح شده پایداری عملکردی طولانی تری را نسبت به غشاهای خالص داشتند.

Keywords:

تماس دهنده غشایی , سل- ژل , غشای پلی پروپیلن , فوق ابگریز