ارزیابی روش تعیین موقعیت ماهواره ای دقیق (PPP)

تعیین موقعیت اساس مهندسی نقشه برداری است. تعیین موقعیت متحرک جزء لا ینفک هر سیستم ردیابی و هدایت یک متحرک می باشد. سیستمی در ردیابی موفقتر است که بتواند موقعیت خود را به شکل دقیقتری تامین کند. به طور کلی روشهای مختلفی همچون استفاده از شبکه های سیار مخابراتی، تعیین موقعیت ماهواره ای و تعیین موقعیت درون خودرو وجود دارند که توسط این روشها موقعیت یابی انجام می شود. وجود اطلاعات دقیق مدار وساعت ماهواره های GPS باعث شکل گیری روش موقعیت یابی جدیدی تحت عنوان "روش " موقعیت یابی مطلق دقیق (PPP) شده است. در این روش بر اساس پردازش مشاهدات غیر تفاضلی شبه فاصله وفاز موج حامل از یک تک گیرنده GPS دقتی در حدود سانتیمتر تا دسی متر بدست می آید . این میزان دقت در حال حاضر صرفا از روشهای تفاضلی ومشاهدات همزمان حداقل ۲ ایستگاه گیرنده قابل حصول است . قابلیت وتاثیر این روش در زمینه کاربردهای تعیین موقعیت بسیار قابل توجه خواهد بود. این روش علاوه بر قابلیتهای فراوان در عملیاتهای زمینی می تواند هزینه های فراوان مربوط به تجهیزات ونیروی انسانی را کاهش داده وبا حذف نیاز به ایستگاه مبنا محاسبات را تا حد زیادی ساده کند .در این مقاله ابتدا مقایسه بین روشهای قدیمی GPS و روش PPP انجام میشود و سپس الگوریتم پردازش داده های غیرتفاضلی، منابع خطا، روشهای تعدیل آن و پارامتراساسی مربوط به دادهای آنی ساعت ومداری GPS مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج عددی به منظور ارائه دقت موقعیت یابی این روش با استفاده از اطلاعات و داده های آنی مدار وساعت دقیق نشان داده شده و مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

موقعیت یابی , سیستمهای سیار , کینماتیک , استاتیک , GPS , PPP