نازنین نیکوان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
بهرام شاهدی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان ( خورسگان)، اصفهان، ایران

از آن جا که مدرسه یکی از فضاهای مهمی است که کودکان ساعت های زیادی از طول وز خود را در مهم ترین سنین الگوپذیری و آموزش پذیری در آن سپری می کنند، فضای مناسبی برای برقراری ارتباط کودک با طبیعت است. فضای باز مدرسه قادر است ضمن فراهم ساختن امکاناتی برای مشاهده ملموس طبیعت، تصور یک فضای بسته و شبه زندان را در درون مدرسه از بین برده و کودک را از فشار روانی دوری از والدین خود مصون سازد. بنابراین ضروری است که معماری امروز در طراحی یک فضای آموزشی، طبیعت را که بهترین معلم انسان هاست به دنیای آن ها بیاورد، تا افرادی سالم ترو سرزنده تر و به تبع آن جامعه ای موفق تر و پیشرفته تر فراهم آید. این نگارش در پی آن است که با بررسی تأثیرات طبیعت بر رشد و یادگیری کودک، به چگونگی استفاده از طبیعت در مدارس امروز به عنوان یک منبع مهم انرژی آفرین، بپردازد. در این راستا نحوه عملکرد حیاط مدارس ایران در گذر زمان و لزوم احیای دوباره این فضاها در دنیای مدرن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل ازاین تحقیق، نقش کلیدی فضاهای باز و حیاط ها در مدارس گذشته و همچنین تأثیرات قابل توجه حیاط ها بر تأمین نیازهای جسمی و روانی کودک را نشان می دهد. هدف این پژوهش ارتقای کیفی طراحی فضاهای باز مدارس به گونه ای است که موجب بهبود کیفیت یادگیری شود. تحقیق حاضر از نوع «کاربردی» می باشد و با «روش کیفی» که منطبق با دو حوزه ی اصلی موضوع پژوهش حاضر یعنی معماری و روانشناسی می باشد. ابزارهای تحقیق به کار رفته در این پژوهش، اسنادی و کالبدی بوده که در حین جمع آوری اطلاعات و پس از آن، تجزیه و تحلیل گردیده است.

مدرسه، یادگیری، طبیعت، کودک، فضای باز