سهیلا خدابنده

درحالی که درایران با ورود آینه های نازک و شناخت نسل های دوم و سوم هنرمندان آینه کارایرانی ، ازخصوصیت برش پذیری این آینه ها ، پس از تلفیق با هنر گره چینی ، هویتی منحصر به فرد و ایرانی برای آینه کاری پدید آمد، که با هویت اروپایی آن متفاوت بود. مدارک تاریخی نشان می دهند که تزیین بنا با آینه در ایران نخستین بار در شهر قزوین ، پایتخت شاه طهماسب اول و در دیوان خانه ای که او در سال 951 ه.ق آغاز و در سال 965 ه.ق به پایان رساند آغاز شده است.پس از انتقال پایتخت به اصفهان در سال 1007 ه.ق آینه کاری در کاخ های تازه ساز این شهر و دیگر شهرها گسترش یافت. هر یک از بنا های ایینه کاری شده طرح های منحصر به فرد خود را دارا می باشد . و در این راستا با توجه به قدمت و نیزبا توجه عوامل فرسایشی درهر اماکن آیینه کاری شده در معرض تخریب واقع می شوند . م این ابنیه نیاز به مرمت آینه کاری مجدد دارند. که نمونه موردی ان بقعه شیخ عبدالله طرشتی بود که در سال 1392 مورد مرمت قرار گرفت. باید یاد آور شد در آیینه کاری نقوش گره منحصر به فردی وجود دارد . که بایستی برای آیندگان به یادگار گذاریم. این تحقیق در پی.شناساندن این هنر و نیز روند کار مرمت یک بقعه را نشان می دهد.

آینه کاری، مرمت و حفاظت ، بقعه ، گره سازی