جای خالی هویت و زیبای در طراحی نماهای ساختمانی ( نمونه موردی : ساری خانه رمدانی )

به طور کلی مقاله حاضر به بررسی جای خالی هویت و زیبای در طراحی نماهای ساختمانی که طبق مطالعه موردی در شهر ساری خانه رمدانی بوده پرداخته است. دانستن هویت مکان را بدون درک تاثیر زمان بر آنها و تصورات و تحولشان باعث می شود که در طرح ها فرصت ها و آزادی انتخاب محدود شود. ما بایستی هویت را به صورت متحول در نظر بگیریم تا هویت برای دگرگون سازی قابل انعطاف باشد. ما بایستی در این راه به روابط اجتماعی و پویایی و تحول در فضاها توجه داشته باشیم پس با به حساب آوردن عامل زمان، توجه به درک فضا بیشتر شده و هویت به نحو قابل توجهی بهبود می یابد. در واقع دید انسجام با زمان، رویکردی پویا به ما عرضه می دارد که پدیده ها را به همین صورت که پیوسته در حل تغییرند، تحلیل کنیم تا منجر به انفکاک هویت نشوند. از طرف دیگر بایستی مشارکت مردمی را در فرآیند کار در نظر بگیریم تا بدین ترتیب فضایی با هویت مردمی ایجاد نمود و به فرآیندهای توسعه خودیار فضا بازگردیم. امروزه شهرها به ویترینی برای عرصه رقابت معماران تبدیل شده است. طراحی ساختمان های مختلف با اشکال و احجام در این نوشتار فناوری های بومی، عوامل موثر در ساخت و ساز، نظام اجرایی و مصالح محلی درمعماری مورد بررسی قرار گرفته است. پراهمیت ترین قسمت ساختمان برای افراد غیراستفاده کننده صورت ظاهری بنا است که در برابر دید عموم قرار می گیرد. تناقض بین جنبه شهری و بیان فردی در طراحی نما موجب شکل گیری تعداد کثیری نماهای بی هویت و فاقد زیبایی در ایران شده است. برای شکل گیری یک نمای همگن با نمای شهری باید مشترکاتی با نماهای پیرامون ساختمان ایجاد شود، اما متأسفانه در شهرهای ایران شاهد شکل گیری نماهایی بی نهایت نامتناسب و ناهمگن در کنار هم دیگر هستیم.چون نه فرهنگ مشترکی با یکدیگر دارند، نه مصالح یکسانی بکار گرفته اند و نه سبک مشخصی را دنبال می کنند . در حقیقت هریک از نماها در شهر تنها نمودی از وضعیت اقتصادی و اجتماعی سازنده و نحوه تفکر و نگرش او به مسائل مختلف و حتی حاصل یک تقلید سطحی از نمونه های غربی و یا شرقی است. و نتیجه آن ساخت چنین نماهای بی هویت، نامتناسب و حتی از نظر بصری زشت است. لذا به علت ضرورت و اهمیت این موضوع در این پژوهش محقق به دنبال آن است تا با استفاده از روش تحلیلی کتابخانه ای برای هویت بخشیدن به نماهای ساختمانی راه کارهایی جهت حفظ و تداوم ساختارهای منطقی معماری سنتی و معرفی سبک های تلفیقی معماری سنتی ابتدا به بررسی مفهوم هویت، ابعاد هویت، عوامل سازنده هویت و جای خالی هویت ... بپردازیم. سپس با تحلیل یک نمونه موردی از خانه های سنتی در اقلیم مازندران، نشان دهیم که چگونه این عناصر معماری به ظاهر ساده به عنوان عناصری هویت ساز و به صورت یک نماد، برای مردم تلقی می شوند و آنان خود را جزیی از آن محیط می دانند. نتایج این تحقیق نشان داده شده که معماری سنتی هر زادبومی بستگی تام به هویت تاریخی، فرهنگی، شرایط اقلیمی و مصالح ساخت منطقه ای دارد لذا با ترکیب این ویژگی ها با الگوهای معماری نوین زیبایی شناسی بوم سازگار و هویت دار را به نماهای ساختمانی می توان بازگرداند . ما بایستی در این راه به روابط اجتماعی و پویایی و تحول در فضاها توجه داشته باشیم پس با به حساب آوردن عامل زمان، توجه به درک فضا بیشتر شده و هویت به نحو قابل توجهی بهبود می یابد. در واقع دید انسجام با زمان، رویکردی پویا به ما عرضه می دارد که پدیده ها را به همین صورت که پیوسته در حل تغییرند، تحلیل کنیم تا منجر به انفکاک هویت نشوند. از طرف دیگر بایستی مشارکت مردمی را در فرآیند کار در نظر بگیریم تا بدین ترتیب فضایی با هویت مردمی ایجاد نمود و به فرآیندهای توسعه خودیار فضا بازگردیم .

Keywords:

جای خالی هویت , خانه رمدانی , معماری سنتی , معماری معاصر , زیبای در طراحی