امیرحسین پورجوهری - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس
محمد علی جهانبانی - دانشجوی دکترای شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرقدس

سرمایه گذاری در یک تعریف کلی عبارت از کاربرد سرمایه برای تولید درآمد جدید بوده و همچنین براساس نظریه اقتصاد دانان، سرمایه گذاری به معنای استفاده از منابع به منظور افزایش درآمد یا تولید در آینده است. سرمایه گذاران بخش خصوصی، خصوصاً در کشورهای درحال توسعه بایستی قانع شوند و درعین حال بتوانند دیگر تأمین مالی کنندگان را نیز قانع کنند که سرمایه در شرایط مطمئن، کارا و سودآور سرمایه گذاری می شود و بازگشت سرمایه با توجه به قوانین و تنظیمات شناخته شده ای صورت خواهد گرفت. امروزه سرمایه گذاری بخش خصوصی درامور شهری یک ضرورت است؛ ضرورتی که می تواند منجر به توسعه ی پایدار شهری گردد. زمینه های بسیاری در انجام این فرآیند وجود دارد که در مقاله پیش رو راهکارهای سرمایه گذاری بخش خصوصی درتوسعه فضای سبز شهری مورد بررسی قرار گرفته است. مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی آن است که با ایجاد تعادل بخشی در متابولیسم شهر از یک سو و بالابردن سطح زیبایی از سوی دیگر، سبب افزایش کیفیت زیستی شهرها می شود. نقش این دسته از فضاهای شهری در مبارزه با آلودگی هوا در حال حاضر اهمیت دوچندان یافته است و در حقیقت فضاهای سبز، ریه های تنفس شهرها به شمار می آیند. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و مبانی پژوهش به شیوه کتابخانه ای و مرور اسنادی تهیه گردیده و همچنین بدلیل محدود بودن دانش ما در این زمینه، سعی براین شده تا به شکلی نظام مند و براساس داده های واقعی ، به جای اتکا به تئوری های موجود، پژوهشگرخود به تدوین فرضیه براساس نظریه زمینه ای اقدام نماید. کسب یافته های کلیدی پژوهش با اجماع اعضای پانل دلفی استحصال، رتبه بندی و در مدل نهایی تدوین شده است.یافته ها حاکی از آن است که پیوندهای اجتماعی ناشی از آگاهی اهمیت و منافع اقتصادی ناشی از درآمد پایدار، مهمترین عوامل تأثیرگذار جهت سرمایه گذاری بخش خصوصی در توسعه فضای سبز شهری می باشند.

سرمایه گذاری، بخش خصوصی، توسعه، فضای سبز شهری