بکارگیری سنگهای آهکی در موج شکن های سواحل خلیج فارس

کشور ایران در طول خلیج فارس و دریای عمان و جزایر قشم و خارک و ... دارای سواحل بطول بیش از دو هزار کیلومتر می باشد. برای ساخت موج شکن ها و جتی ها در طول این سواحل نیاز به سنگهای با کیفیت مناسب و با شناژهای مختلف برای لایه های آرمور و فیلتر و نغزه وجود دارد نیز تاثیر مخرب آب خلیج فارس بر بتن موجب می شود که برای ساخت سازه های دریایی محافظت و نیز حفاظت ساحل بیشتر از سنگ استفاده گردد. تعداد محدودی از منابع سنگ موجود در کناره خلیج فارس و دریای عمان از گنبدهای نمکی تشکیل می یابند. از این گنبدهای نمکی به گچین در بندرعباس، کنگ در بندر کنگ و غیره که دارای سنگهای آذرین می باشند و هم اکنون در ساخت موج شکن های بندر لنگه، کنگ، بندرعباس و غیره از آنها استفاده می شود، می توان اشاره کرد. در بسیاری از موارد منابع سنگ از چین خوردگی های زاگرس تامین می گردد و این منابع را بیشتر انواع آهکها تشکیل می دهند و نیز در برخی از موارد به دلیل دوری منابع سنگ با کیفیت خوب بواسطه مشکلات حمل و نقل و غیر اقتصادی بودن طرح مجبور به بکارگیری سنگهای محلی آهکی می باشیم. هم اکنون این سنگهای آهکی در موج شکنها و جتی های بنادر دیلم، گناوه، جزیره خارک، بوشهر و ریشهر، محمد عامری، بندر کنگان، نخل تقی، عسلویه، بندر جواد، جزیره کیش، جزیره قشم، بنادر صلح و سوزا، بندر جاسم، و بندر چابهار و غیره بکار برده شده است. روشن است که وزن مخصوص اشباع سنگ، نقش اساسی در ایستایی موج شکن و جتی های استاتیکی و برم دارد. مقاومت فشاری خشک و اشباع، افت وزنی مقابل سولفات سدیم و منیزیم، خردشدگی در مقابل ضربه و افت وزنی در مقابل سایش و نیز دوام سنگ در محلول آب از دیگر پارامترهای مناسب بودن سنگ برای بکارگیری در موج شکن و یا جتی می باشد.