صلاح الدین سفاری لافتی - دانشجوی دکتری مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی ،دانشکده دندانپزشکی ،دانشگاه آزاد شیراز،شیراز،ایران

زمینه و هدف:در هزاره سوم که شتاب در دگرگونی،دانش محور بودن، فزونی اختراعات وابتکارات وافزایش دامنه مشارکت مردمان برخی از ویژگیهای آن می باشد، تغییرات محیطی فزاینده بر تمامی عملکرد سازمانها سایه افکنده است.برای بقاء، سازمانها به ابزارهای متنوع تری همانند رهبری با دیدگاه مشتری محوری، ریسک پذیری سنجیده، مسئولیت پذیری اجتماعی ودانش محوری در تمامی فعالیتها نیازمند اند. بر همین اساس توجه به قابلیت های گوهر خلقت به عنوان مهمترین عامل بقاء و موفقیت سازمانها که داشتن نیروی انسانی توانمند، متعهد و باانگیزه می باشد، کانون توجه صاحبنظران می باشد. لذا توانمند سازی کارکنان یکی از ابزارهای مهم مدیریتی است که می تواند در جهت هدایت منابع انسانی به منظور افزایش بهره وری و کارایی سازمانی مورد استفاده قرار گیرد. پیشرفت در توسعه منابع انسانی در بخش بهداشت و درمان با چالش های بیشتری همراه است. با توجه به اهمیت توسعه انسانی به عنوان محور توسعه که نمود بارز آن را می توان در برنامه توسعه هزاره سازمان ملل دید، مدیریت منابع انسانی در این بخش از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود.دراین مقاله ضمن ارائه تعریفی از توانمندسازی به بررسی اهمیت آن در سازمانها وعوامل مؤثر بر اجرای فرایند توانمندسازی بر مدیریت منابع انسانی در بخش سلامت، پرداخته می شود.مواد و روشها:مقاله حاضر از دسته مقالات مروری می باشد که با بهره گیری از منابع اینترنتی و کتابخانه ها و مطالعه ی سایت های مرتبط به ارائه تعریفی از توانمندسازی به بررسی اهمیت آن در سازمانها وعوامل مؤثربر اجرای فرایند توانمندسازی بر مدیریت منابع انسانی در بخش سلامت، پرداخته شده است. نتیجه گیری: با مروری بر مطالعات صورت گرفته پیرامون مدیریت منابع انسانی در سازمان های سلامت، مدل مناسبی از ارکان مدیریت در بخش سرمایه انسانی این بخش مطرح گردید.

مدیریت،نیروی انسانی، نظام سلامت