بررسی رابطه بین مدیریت استعداد و منتورینگ با توسعه منابع انسانی

ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﻴﺴﺘﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ، ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ، ﭘﺮﻭﺭﺵ، ﺍﺭﺗﻘﺎ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪ، ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﺴﺐ ﻭ ﻛﺎﺭ، ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. امروزه دیگر، افراد، اصلی ترین دارایی سازمان ها نیستند. این، افراد درست، با مهارت های درست، انگیزه مند برای انجام کارهای درست و در راستای اهداف و استراتژی های سازمان هستندکه اصلی ترین دارایی سازمان به شمار می روند آموزش و بهسازی منابع انسانی به عنوان یکی از راهبردهای اصلی دستیابی به سرمایه انسانی، از اصلی ترین مزیت های رقابتی سازمانها محسوب میگردد. جوامعی در بلند مدت قرین موفقیت خواهند شد که بتوانند منابع انسانی خودرا بطور صحیح واصولی توسعه وپرورش داده وهمراه با تقویت دانش ومعرفت ومهارتهای فنی لازم ، افرادی پرکار و معتقد ومومن بسازند. منافع منتورینگ برای سازمان نیز شامل توسعه سریع کارکنان مستعد، توسعه مخزن وسیعی از استعداد، کشف استعداد فردی، سرمایه گذاری بر جانشینان آینده میباشد. بنابراین عدم توجه به بحث منتورینگ در سبد آموزشی سازمان ها از دیگر چالش های توسعه منابع انسانی است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین مدیریت استعداد ومنتورینگ با توسعه منابع انسانی کارکنان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمانشاه می باشد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش­های توصیفی همبستـگی می باشد که به روش پیمایشی انجام شده و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه ی کارکنان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشـکی شهر کرمانشاه را دربر مـی گیرد و نمونه گیری به روش تصادفی بوده و تعداد 350 نفربا ا ستفاده از جدول مورگان به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون) استفاده شده است و ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه­های محقق ساخته با آلفای کرونباخ 0.75، میزان پایایی سؤالات سنجیده شد. مجموع نتایج تحقیق نشان دادهمبستگی قوی بین مولفه های مدیریت استعداد ومنتورینگ با توسعه منابع انسانی وجود دارد.

Keywords:

مدیریت استعداد , منتورینگ , توسعه منابع انسانی