زهرا مدملی - کارشناس ارشد رشته مدیریت، گرایش منابع مدرس دانشگاه پیام نور واحد اندیکا(مسجد سلیمان)

برای بقا در محیط های متغییر و نامطمئن کسب و کار امروزی، سازمان ها باید قادر باشند خود را با پیچیدگی فزاینده و تغییرات سریع و روزافزون وفق دهند. در چنین فضاهایی، سازمان هایی با ظرفیت نوآوری بالا، قادر خواهند بود به چالش های محیطی سریع تر پاسخ دهند و از تولیدات جدید و فرصت های بازار، بهتر از سازمان های غیر نوآور استفاده کنند. در این میان اصلی ترین مسئولیت ذهنی سازمان ها، یادگیری، خلق و ابداع است. اگر یادگیری در سازمان به طور صحیح انجام شود؛ باعث ایجاد نوآوری در سازمان می گردد. اگر چه انباشت تحقیق ها در مورد نوآوری سازمانی و قابلیت یادگیری سازمانی بینش مفیدی را فراهم کرده است، تجزیه و تحلیل رسمی کمی از تأثیر قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری به ویژه در سازمان های دولتی وجود دارد. در این راستا، این مطالعه با هدف پر کردن خلاء تحقیقاتی در این زمینه به بررسی کیفی نقش قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری در سازمان های دولتی پرداخته است. نتایج نظری این تحقیق می تواند به عنوان راهنمای راه و مکملی در راستای توجه بیشتر به نوآوری در بخش دولتی جهت بهره مندی از مزایای این دو در راستای نیل به عملکرد بهتر باشد.

یادگیری سازمانی، نوآوری ، قابلیت یادگیری سازمانی