علیرضا صاحبقرانی - دانشگاه هنر اصفهان دانشکده معماری و شهرسازی گروه شهرسازی

مسکن اجتماعی به مسکنی که برای خانوارهای کم درآمد و از طریق کمک مالی بخش عمومی ایجاد می شود، اطلاق می گرد در قانون اساسی ایران نیز تامین مسکن برای تمامی اقشار جامعه به عنوان یکی از وظایف دولتها تعیین، و در راستای آن سیاستهای مختلفی تدوین شده است سیاست مسکن اجتماعی، یکی از سیاستهای تامین مسکن برای اقشار کم درآمد جامعه بوده که در برنامه دوم توسعه به آن پرداخته شده و تاکنون ادامه دارد این سیاست در ابتدا در کشورهای اروپایی شکل گرفته و در طول زمان و متناسب با شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جوامع دچار دگرگونی شده و از کارآمدی لازم برخوردار بوده است. در ایران نیز اقداماتی نظیر ساخت مسکن اجتماعی به صورت استیجاری و اجاره به شرط تملیک در جهت بهبود سیاست مسکن اجتماعث صورت پذیرفته است با این وجود سرعت تحولات از اصلاحات پیشی گرفته و این امر منجر به ناکارآمدی این سیاست شده است به همین جهت در این پژوهش به منظور ارتقای کارآمدی سیاست مسکن اجتماعی در ایران، از رویکرد آسیب شناسانه و مطالعه ی تطبیقی تجارب کشورهای موفق جهان با تاکید بر انگلستان که به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در زمینه مسکن اجتماعی به شمار می رود استفاده شده ااست بنابراین در این تحقیق ابتدا سیاست مسکن اجتماعی در کشورهای اروپایی روند تحول، و پیامدهای آن در ایران از ابتدا تاکنون تشریح و مورد بحث قرار می گیرد سپس این مطالعات برهم نهی شده و نقاط قوت، ضعف، فرصتها تهدیدهای موجود در مسکن اجتماعی در ایران و در قالب مدل تحلیلی سوات استخراج می گردد در نهایت با به کارگیری روش سوات پیشنهادات لازم برای اصلاح سیاست مسکن اجتماعی در ایران با استفاده از تجربیات سایر کشورها ارائه می شود.

مسکن اجتماعی، ایران، انگلستان، آسیب شناسی، سیاست مسکن