روانشناسی محیطی ردپای روانشناسی در معماری

در دوران معاصر بدلیل محدودیت مفهوم انسان در نظریه های طراحی که صرفا انسان را از دید فیزیولوژیکی دیده می شود نیازبه مفهومی است که رابطه انسان و محیط راتعریف کند از سویی نظریه های معماری و طراحی شهری و بطور کلی نظریه های طراحی محیطی بر پایه یک دیدگاه خاص ار رابطه انسان و محیط بنا شده است . رابطه ای که باید آنرا شناخت ودرستی و نادرستی آنرا ارزیابی کرد . معماران مدرن این رابطه را علت و معلولی دیده ، در حالیکه معماران دوران قبل از مدرن ، عامل انسانی را در این جریان به صورت فعالانه تری موثر بوده و تا حدودی رابطه محرک و پاسخ را زیر سوال می برد یک سوال اساسی که در کار طراحی محیطی مطرح می شود این است که به طور کلی کیفیت محیط تا چه اندازه و درجه و ابعادیبر انسان تأثیر می گذارد میزان این تأثیر خود تعیین کننده میزان اهمیت کار طراحی و ابعادی است که در کارطراحی بایستی بدان توجه شود شکل گیری مفهوم روانشناسی محیطی بر همین اساس بوده تا به عنوان زبان مشترک روانشناسان و معماری در برطرف کردن نیازهای انسانی به کار گرفته شود. این مقاله به بررسی نقش روانشناسی در معماری می پردازد و لزوم توجه هر چه بیشتر به مفهوم روانشناسی محیطی تاکیید دارد.

Keywords:

انسان , روانشناسی محیطی , مکاتب روانشناسی , نیازهای انسانی