مونا تاروردی فیشانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج
علیرضا جزء پیری - گروه معماری واحد هیدج دانشگاه آزاد اسلامی هیدج ایران

در پژوهش حاضر تلاش بر آن است تا با بررسی اندیشه و چند نمونه از آثار سید هادی میرمیران و فرهاد احمدی، به چگونگی به کارگیری سنت در معماری آنها پرداخت. سید هادی میرمیران در بیشتر طرح هایش با رویکردی انتزاعی ومفهومی، سنت و عناصر تاریخی معماری ایران را بازتعریف می کند و به دنبال باز آفرینی مفاهیمی مانند تضاد درون و بیرون، نور، شفافیت و سبکی در شکل معاصر آن در معماری ایران است، او با بیان جدیدی که واجد مولفه های نویی از بومیت است با ادبیاتی جهانی و متعلق به مدرن سخن می گوید. فرهاد احمدی طرح های خود را با گرایش آکادمیک و مبتنی بر اصول نظری تبیین شده ای طراحی می نماید و با تاکید بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا، معماری خاصی را پدید می آورد. نگاه مفهومی به فضا ، متن گرایی و گرایش به مفاهیم بنیادین معماری پایدار جزء دغدغه های طرح های معماری او است. پیشنهاد می شود معماران با بهره گیری از این مفاهیم به دنبال خلق فضاهای مفهومی تر و معنوی تر از فرهنگ معماری ایرانی باشند

اندیشه، سید هادی میرمیران، فرهاد احمدی، معماری ایرانی، سنت