مه لقا عبداللهی

توسعه پایدار به عنوان یک فرآیند در حالی که لازمه بهبود و پیشرفت است، اساس بهبود وضعیت و رفع بسیاری ازکاستی ها از جمله کاستی های محیطی جوامع پیشرفته را فراهم می آورد، و باید موتور محرکه پیشرفت متعادل، متناسب تمامی جوامع و بویژه کشورهای در حال توسعه باشد.در یک چهار چوب کلی می توان معماری پایدار را به معنای (خلق محیط پایدار انسان ساخت ) تعبیر کرد طراحی پایدار در عرصه معماری یک سبک جدید همانند مدر نیزم یا دیکانستراکشن نیست ، بلکه یک روش در تفکر طراحی است که اساس آن هماهنگی با طبیعت است . اصل طراحی در معماری اکوتک براین اصل استوار است که ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی است و باید به عنوان بخشی از اکوسیستم عمل کند و در چرخه حیات قرار گیرد معماری اکوتک طراحی است که مردم و لذا کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژه ای می یابند. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی بااستفاده از مطالعات اسنادی کتابخانه ای میباشد.تلاش شده با بکاربردن معماری پایدار تاثیر و جایگاه آن را در معماری اکوتک بیان کرد.که معماری پایدار در این مورد خود نوعی تکنولوژی خاص باشد.از یافته های مقاله میزان تاثیر توسعه پایدار بر طبیعت و معماری سبز است.و از دیگر یافته های مقاله ترکیب و تلفیق معماری پایدار با معماری اکوتک می باشد که نتیجه حاصله می تواند در بهبود این صنعت بزرگ در کشور موثر و مفید باشد.

طبیعت گرایی ، محیط زیست ، معماری پایدار ، معماری اکوتک ، معماری سبز