پریسا زیارتی - گروه آموزشی شیمی دارویی ، دانشکده داروسازی ،واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد اسلامی-تهران-ایران
آیسودا رازافشا - مرکز تحقیقات علوم دارویی، واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد اسلامی-تهران-ایران

این مطالعه بر روی کاربرد پوست لیموترش (SLP) به عنوان یک ماده پسماند غذایی ارزان و در دسترس از لحاظ ظرفیت جذب زیستی یون های فلزی سنگین سمی مانند نیکل، کادمیوم و سرب از برنج Oryza Sativa صدری از آستانه اشرفیه استان گیلان در شمال ایران متمرکز شده است. اثر بیوجاذب SLP درغلظت ها، pH، زمان تماس و درصد های جاذب مختلف بر روی نمونه های برنج مورد مطالعه در حالت های خام، شسته شده، آبکش، پخت کته و آبکش از نظر مقادیر فلزات سنگین نیکل، کادمیوم و سرب مورد بررسی قرار گرفت. محتوای فلزات سنگین در نمونه برنج های خام، شسته و خیسانده شده در جاذب و پخته و خشک شده با استفاده از اسپکتروفتومتر جذبی اتمی تعیین شد. مشاهده شد که برنج پخته شده با برنج های شسته و خیسانده شده با کلرید سدیم 2 درصد و SLP اصلاح شده با فسفریک اسید 1 درصد به مدت 1 ساعت اثر چشمگیری بر کاهش میزان سرب و کادمیوم در این برنج ها دارد. بطوری که این روش باعث کاهش 96.4 درصدی میزان کادمیوم و کاهش 67.9 درصدی نیکل و 90.11 درصدی سرب از برنج خام شد مخصوصاً زمانی که با برنج های شسته و خیسانده شده درکلرید سدیم 2درصد به مدت 1 ساعت ترکیب شدند. نتایج نشان داد که حضور SLP به عنوان بستر تاثیر چشمگیری در پروسه های بیوتکنولوژی دارد.

حذف فلزات سنگین، پوست لیمو ترش، برنج Oryza Sativa، جاذب