حاجی امید کلته - دانشجوی دکتری مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
عارف فقیه - مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران- نویسنده مسئول
محمدامین فقیه - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان
عبدالمجید گرکز

مقدمه و هدف: امروزه صنایع نفت و گاز به علت داشتن فعالیتهای صنعتی فراوان و تعداد زیادی شاغل، از بزرگترین صنایع در دنیا به شمارمی روند.تاسیسات ساحلی و فراساحلی از حیث این دو مورد در بین تاسیسات نفتی سهم بزرگی دارند. داده های موجود در رابطه با ارزیابی مواجهه سیستماتیک بامواد شیمیایی در تاسیسات فراساحلی محدود بوده و یا مربوط به چند سال اخیر هستند. هدف از این مطالعه بررسی و ارزیابی ریسک مواجهه با مواد شیمیاییدر یک سکوی نفتی است.روش بررسی: در این مطالعه از روش ارزیایی ریسک مواد شیمیایی دپارتمان بهداشت حرفه ای سنگاپور استفاده شد. در این روش ابتدا با انجام مشاهدهو مصاحبه با افراد وظایف شغلی و فرایندهای کاری تعیین و نسبت به شناسایی دقیق عوامل شیمیایی در هریک از وظایف شغلی اقدام شد. در ادامه نسبتبه تعیین درجه خطر، درجه مواجهه و سطح ریسک بهداشتی ناشی از مواجهه با مواد شیمیایی اقدام شد.یافته ها: براساس نتایج کارگروه مطالعه و بررسی مستندات فرآیندی مشخص شد که در سکوی نفتی مورد بررسی کارگران بیشترین مواجهه را باS2H ، BTEX و بخارات گازوییل دارند. در واحد تعمیرات بیشترین ریسک ناشی از بنزن و در طبقه ژنراتورها و واحد چاه های نفتی بیشترین ریسک ناشی از هیدروژن سولفوره است.نتیجه گیری: با وارد کردن اطلاعات مربوط به خطرات و نتایج اندازه گیریهای مواد شیمیایی در روش ارزیابی ریسک مواد شیمیایی می توان مشاغلو وظایف گوناگون را از نظر مواجهه با مواد شیمیایی رتبه بندی و از نتایج آن برای اولویت بندی اقدامات کنترلی و کاهش سطح ریسک استفاده کرد. براساسنتایج این مطالعه استقراری، سیستمهای کنترلی برای کاهش ریسکهای ناشی از ترکیبات BTEX و هیدروژن سولفوره توصیه می شود.

سکوی نفتی، ارزیابی ریسک، مواجهه شغلی، BTEX