صادق مطهر - استادیار گروه فنی و مهندسی، دانشگاه شهرضا، شهرضا، ایران. (نویسنده مسئول)
علی اکبر عالم رجبی - استاد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران

توجه به انرژی های تجدیدپذیر به عنوان جایگزین انرژی های فسیلی، باعث توسعه علمی و فنی کشورهای مختلفدر این زمینه شده است. دانش انرژی های تجدیدپذیر شامل مجموعه ای از علوم و فنون مهندسی است که ماهیتمیان رشته ای آن را آشکار می کند. باتوجه به گستردگی منابع تجدیدپذیر مانند انرژی های خورشیدی، باد، زیست توده وزمین گرمایی در ایران، گسترش آموزش و پژوهش به همراه صنعت و فناوری در این زمینه امری اجتناب ناپذیر است. دراین مقاله، ابتدا ضرورت آموزش انرژی های تجدید پذیر به عنوان یک رشته میان رشته ای و باتوجه به اهداف سند جامع علمیکشور، یعنی تربیت نیروی انسانی توانا در تولید علم و فناوری، موردبحث قرار می گیرد. سپس، مروری بر تجارب وبرنامه های آموزش انرژی های تجدید پذیر در چند کشور جهان و مقایسه ای با برنامه های درحالاجرا در دانشگاه های ایرانصورت می گیرد. در پایان، راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه آموزش انرژی های تجدید پذیر، که توسعه پایدار را در پی داشتهباشد، ارائه می شود.

انرژی های تجدید پذیر، آموزش، توسعه پایدار، برنامه درسی