محمد طاهر - کارشناس ارشد، گروه آموزش پرستاری، دانشکده علوم پزشکی ساوه، ساوه، ایران.
حمید ابره دری - دکتری تخصصی، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشکده علوم پزشکی ساوه،ساوه، ایران.
محمود کریمی - دکتری تخصصی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشکده علوم پزشکی ساوه ، ساوه ، ایران.
مریم رحمتی - کارشناس ارشد، گروه آموزش پرستاری، دانشکده علوم پزشکی ساوه، ساوه، ایران.

سابقه و هدف: زخم پای دیابتی به عنوان یکی از مهمترین و شای عترین عوارض دیابت میباشد. خودمراقبتی عاوه بر کاهش بستری، میتواند از 85 درصد از مشکلات بیماران پیشگیری نماید. حمایت اجتماعی نیز به عنوان یک عامل روانی و محیطی بر خودمراقبتی بیماران مؤثر است. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین رفتارهای خودمراقبتی این بیماران و حمایت اجتماعی از آنها انجام شده است. مواد و رو ش ها: در این مطالعه توصیفی 130 بیمار مبتا به پای دیابتی در یک دوره پنج ماهه به روش سرشماری از بیمارستان شهید مدرس ساوه انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنام ههای جمعی تشناسی، نیازهای خودمراقبتی پیشگیری از پای دیابتی و حمایت اجتماعی واکس جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمو نهای آماری اسپیرمن، ت یمستقل و آنالیز واریانس استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه ارتباط معن یداری بین خودمراقبتی و حمایت اجتماعی مشاهده شد P˂0/05 به این صورت که افراد با حمایت اجتماعی بالاتر خودمراقبتی بهتری داشتند. همچنین ارتباط معن یداری بین میزان تحصیلات و درآمد ماهیانه با رفتارهای خودمراقبتی و نیز بین میزان تحصیلات، میزان درآمد ماهیانه و وضعیت تأهل با حمایت اجتماعی افراد دیده شد P˂0/001 نتیج هگیری: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی م یتواند به عنوان یکی از فاکتورهای تأثیرگذار بر رفتارهای خودمراقبتی افراد باشد و با در نظر گرفتن آن در برنام ههای آموزشی، درمانی و مراقبتی، می توان با بهبود وضعیت خودمراقبتی، عاوه بر کاهش هزینه های اقتصادی، کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود بخشید.

دیابت، پای دیابتی، رفتارهای خودمراقبتی، حمایت اجتماعی