عظیم اکبرزاده - دانشیار بیوشیمی گروه پایلوت بیوتکنولوژی انستیتو پاستور ایران
شیرین جمشیدی - کارشناس ارشد گروه بیوشیمی دانشکده علوم پایه دانشگاه الزهرا
بهرخ فرهمند - کارشناس ارشد بیوشیمی گروه پایلوت بیوتکنولوژی انستیتو پاستور ایران
بهزاد لامع راد - دانشیار گروه بیوشیمی دانشکده علوم پایه دانشگاه الزهرا

مقدمه و هد ف : تزریق انسولین راه جدی مبارزه با عوارض دیابت شیرین تیپ I وابسته به انسولین می باشد. امروزه درتعدادی از آزمایشگاه های دنیا ، محققین به دنبال درمان کامل این بیماری از طریق پیوند (Transplantation) سلولهای ترشح کننده انسولین موجود در جزایر لانگرهانس پانکراس می باشند . بهمین منظور این مطالعه با هدف درمان دیابت القاء شده بااسترپتوزوتوسین به وسیله قرنطینه ایمنی سلولهای جزایر لانگرهانس از طریق پیوند در موشهای صحرایی نر صورت گرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی بافت دهند ه در هر مرحله کاری از شش سر موش های صحرائی ویستار نر بالغ با وزن300gr250 (90-75 روزه) تأمین شد . پیوند در راتهایی که 4-2 هفته قبل از پیوند توسط تزریق 60mg/kg استرپتوزوتوسین بصورت داخل رگی (Intravenous) مبتلا به دیابت شده بودند صورت گرفت . تکنیک پیوند سل ولهای جز ایرلانگرهانس به صورت داخل کپسولی (Encapsulation) در غیاب مهار کننده های ایمنولوژیکی برای حمایت بافت پیوند شده در مقابل سیستم ایمنی گیرنده پیوند (میزبان) راهی تازه برای موفقیت در این مسیر می باشد.نتایج: طبق این پروسه جزایر می توانند در یک غشاء نی مه تراو ای طبیعی و یا مصنوعی احاطه شوند که اجازه رسیدن غذا واکسیژن را به جزایر لانگرهانس و همچنین رها شدن انسولین را به درون جریان خون می دهد و همزمان باعث ایجاد سد مکانیکیجداکننده سلولهای ایمنی بالقوه مخرب و آنتی بادیها از سلولهای جزایر و پس زده شدن پیوند می گردد.نتیجه نهائی : پیوند سلولهای جزایرلانگرهانس خالص شده به زیر پوست بیضه و یا به داخل فضای صفاقی ، که یک پیوندایمنوایزوله طبیعی می باشد بصورت پایدار وبه سرعت حالت دیابتی را کنترل می کند.

پیوند ، دیابت شیرین ، سلولهای جزایر لانگرهانس ، قرنطینه ایمنی