کریم صادقی - استادیار گروه چشم پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
محمدحسین آهور - متخصص چشم پزشکی

مقدمه و هدف : رتینوپاتی ناشی از نارسی از علل مهم نابینائی در نوزادان نارس می باشد که 4 درصد کوری کودکان را درکشورهای توسعه یافته و 40 درصد را در کشورهای درحال توسعه به خود اختصاص می دهد. هدف از این مطالعه گزارش نتایجریفرکتیو و آناتومیک در مبتلایان به رتینوپاتی ناشی از نارسی که در دوره نوزادی تحت درمان با لیزر دیود قرار گرفته بودند، می باشد.روش کار : در این مطالعه مقطعی، 40 چشم از 20 بیماری که در فاصله سالهای 87-1383 با تشخیص رتینوپاتی ناشی از نارسی تحت درمان بافتوکواگولاسیون ترانس اسکلرال با لیزر دیود قرار گرفته بودند، از نظر مرحله رتینوپاتی قبل وبعد از درمان، وزنو سن موقع تولد، عوارض حین و بعد از عمل وریفوکشن فعلی مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج : میانگین وزن موقع تولد بیماران 271±923 گرم و میانگبن سن حاملگی موقع تولد بیماران 2/6±27/33 هفته بود. تمام بیماران در موقع لیزر درمانی دچار مرحله آستانه ای ر تینوپاتی ناشی از نارسی بود ند و در 15 % موارد خونریزی مختصری بعد از لیزر درمانی ایجاد شده بود که خودبخود جذب گردید ه بود . سن بیماران در موقع مطالعه 1/30±4/13 سال بود و تمامی بیماران در موقع معاینه از نظر ساختمانی دارای شبکیه سالمی بودند . استرابیسم بیشتر از 20 پریسم در 10 % بیماران وجود داشت. و متوسط معادل کروی چشم های مورد مطالعه در موقع بررسی 3/38±2/31- دیوپتر بود. نتیجه نهایی : فتوکواگولاسیون با لیزر دیود در تمامی بیماران منجر به پسرفت رتینوپاتی ناشی از نارسی شد ، بعلاوه بررسی نتابجرفرکتیو، نزدیک بینی وآستیکماتیسم را در اکثر بیماران نشان داد.

انعقاد بوسیله لیزر ، بیماری شبکیه نوزاد نارس ، عیوب انکساری