شهیر مظاهری - دانشیار گروه نورولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
اسماعیل اسلامی - دکتری حرفه ای پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه و هدف: مکانیسم زمینه ای تشدید علائم در بیماران میگرنی هنوز به خو بی شناخته نشده است. اخیراً عفونت با هلیکوباکترپیلوری با چندین اختلال و بیماری خارج روده ای از جمله میگرن مرتبط شده است. با این حال اتفاق نظر واحدی در این خصوصوجود ندارد. این مطالعه بر آن است ارتباط بین این دو را مورد بررسی قرار دهد.روش کار : در چهارچوب ی ک مطالعه ی مورد – شاهدی ، تعداد 80 بیمار مبتلا به میگرن (با و بدون اورآ ) مراجعه کننده بهدرمانگاه نورولوژی بیمارستان فرشچیان شهر همدان و 80 نفر به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند . بیماران دارای سابقهمصرف دارودرمانی ضد هلیکوباکتر پیلوری، بدخیمی و بیمار ی های التهابی مزمن از مطالعه خارج شدند . سطوح سرمیهلیکوباکتر با روش ELISA برای IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در هر دو گروه اندازه گیری شد. معیار سردرد تقسیم بندی انجمن بین المللی سردرد قرار داده شد و برای این مقایسه از آزمون t استفاده گردید. نتایج: سن بیماران مبت لا به میگرن و گروه کنترل به ترتیب 8/99±27/26 و 9/75±29/04 سال بود سطح سرمی IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در دو گروه مبتلا به میگرن و کنترل به ترتیب 45/09±39/75 و 27/88±24/93 Uarb/m بود (P=0.013). همچنین میانگین سطح آنتی بادی (IgG) هلیکوباکترپیلوری برحسب مشخصات دموگرافیک در دو گروه با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (P>0/05). نتیجه نهایی: این مطالعه به صورت معنی داری نشان دهنده سطوح بالاتر IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در گروه مبتلا به میگرن بود.

ایمنوگلوبولین جی ، میگرن ، هلیکوباکترپیلوری