صغری ربیعی - استاد گروه زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
علیرضا زمانی - استاد گروه ایمونولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
مهرنوش ابراهیمی - متخصص زنان و مامایی
مهناز یاونگی - دانشیار گروه زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه و هد ف : سایتوکاین هایی که به وسیله جنین و مخاط رحم تولید می شو ند مسئول تنظیم تعامل بین مادر و جنین هستندکه پذیرش رحم را افزایش می دهند و منجر به افزایش میزان موفقیت در لقاح آزمایشگاهی (In Vitro Fertilization; IVF)می شوند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین سطح سایتوکاین ها IL-1β, TNF-α, IP-10 و MCP در ترشحات اندومتر با میزان موفقیت روش IVF می باشد. روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی تو در تو، 50 زن داوطلب درما ن ناباروری، کاندیدای IVF مراجعه کننده به درمانگاهبیمارستان فاطمیه همدان انتخاب شدند . آسپیراسیون ترشحات اندومتر در کلیه بیماران پیش از انتقال جنین و با کارگذاریترانس سرویکال کاتتر و ساکشن سرنگ 2 میلی لیتری انجام شد . اندازه گیری سطح سایتوکاین موجود در نمون ه ها با روش ELISA صورت گرفت. نتایج: بین 50 زن انتخاب شده، 5 تن در شروع طرح به علت contact bleeding حین نمونه گیری از مطالعه خارج گردیدند و نمونه های 45 تن از نظر سایتوکاین های IL1,IP10,MPC-1 و TNF-α آزمایش شدند. مقایسه سطح سایتوکاین ها درترشحات اندومتر نشان داد که میانگین IP10,MPC و TNF-α در گروه با حاملگی بالینی موفق (n=9) به ترتیب 14/9±24/2 و 11/3±348/7 و 113/36±257 بطور معنی داری کمتر از گروه باحاملگی ناموفق (n=36) به ترتیب 129/8±102، 354±635 و 906±1099 می باشد. هر چند تفاوت معنی داری بین سطح سایتوکاین IL1 بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه نهایی: در بیماران تحت درمان IVF با لانه گزینی ناموفق، افزایش میزان سایتوکاین های IP10, PMC1 و TNF-α مشاهده شد. کاهش میزان این سایتوکاین ها می تواند مارکر پیشگویی کننده با ارزشی برای IVF با حاملگی موفق محسوب شود.با حاملگی موفق محسوب شود

آبستنی، بارورسازی آزمایشگاهی ، سیتوکاین ها، لانه گزینی