کارایی سویه های بومی Trichoderma harzianum در بیوکنترل گموز پسته

طی سال های 1387تا1390 100 نمونه خاک از ریزوسفر گیاه، چاله کودی و سطح باغ های پسته استان های کرمان، یزد، خراسان رضوی و سمنان با هدف یافتن سویه های مناسب تریکودرما، به منظور کنترل بیماری گموز پسته، جمع آوری و بررسی شد. با استفاده از محیط های اختصاصی و عمومی 32 سویه Trichoderma harzianum غالباً از ناحیه ریزوسفر به دست آمد. پس از تعیین میزان کارایی سویه های تریکودرما در آزمایشگاه به روش کشت متقابل با Phytophthora melonis 11 سویه انتخاب شدند و برهم کنش آنها با قارچ بیمارگر در آزمایشگاه با ارزیابی تداخل فیزیکی هیف، ترشحات فرار و غیرفرار و آزمایش های گلخانه ای با استفاده از سویه های منتخب با مایه زنی نهال های پسته در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت و صفاتی همچون ارتفاع نهال، طول و وزن خشک ریشه و اندام های هوایی و درصد مر گو میر بررسی شد. در بره مکنش با تریکودرما، رشد رویشی قارچ P. melonis در سطوح سطوح مختلف تحت تأثیر قرار گرفت و در سطح معناداری کاهش یافت. میزان بازدارندگی از رشد P. melonis در کشت متقابل هم زمان از 38/1 تا63/3 درصد کشت متقابل غیرهم زمان از25/4تا58/7 درصد، ترشحات خارج سلولی از50تا89/6 درصد و ترکیبات فرار از 44/7تا71/7 درصد متغیر بود در آزمایشات گلخانه ای، مایه زنی با سویه های تریکودرما سبب افزایش 1/5تا2/7 برابر در طول ریشه و 1/4تا2/1 برابر در ارتفاع نهال ها در مقایسه با گیاهان مایه زنی شده با عامل بیماری زا به تنهایی و 1تا1/9 برابر طول ریشه و 1 تا1/6 برابر در ارتفاع نهال ها در مقایسه با نهال های شاهد بدون مایه زنی گردید

Keywords:

انگومک , پوسیدگی طوقه و ریشه , فیتوفتورا , کنترل بیولوژیک