پاسخ های بیوشیمیایی دو رقم انگور ساهانی و بیدانه سفید به تغییرات پتانسیل آب خاک

به منظور بررسی اثر تغییرات پتانسیل آب خاک بر برخی تغییرات بیوشیمایی دو رقم انگور (ساهانی و بیدانه سفید ) آزمایشی با چهار تیمار شامل پتانسیل آب خاک در حد 0/2- مگاپاسکال (شاهد)، 0/6-، 1- و 1/5- مگاپاسکال پتانسیل آب خاک ( تیمارهای تنش ) در سال 1387 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دو ساله انگور در گلدان های 18 لیتری محتوی خاک لومی کاشته شدند. هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار با واحد آزمایشی شامل دو گلدان و هر گلدان دارای یک گیاه بود. زمانی که پتانسیل آب خاک به حد فوق الذکر رسید میزان کلروفیل ، کربوهیدارت های محلول، پروتئین کل، فعالیت آنزیم پراکسیداز و نسبت وزن خشک برگ بر سطح آن (LMA) اندازه گیری شدند. براساس نتایج این پژوهش تیمارهای خشکی اثر معنی داری بر میزان کلروفیل برگ دو رقم انگور مورد مطالعه گذاشته و در دو تیمار 1- و 1/5- مگاپاسکال نسبت به شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. رقم ساهانی دارای مقدار کلروفیل بیشتری در مقایسه با بیدانه سفید بود. نسبت وزن خشک برگ بر سطح آن در رقم بیدانه سفید تحت تیمار تنش شدید خشکی نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. میزان LMA در رقم ساهانی بالاتر از رقم بیدانه سفید بود. میزان پروتئین های محلول در اثر تنش خشکی در تیمارهای 1- و 1/5- مگاپاسکال نسبت به همدیگر و تیمارهای شاهد و 0/6- مگاپاسکال تفاوت معنی داری را نشان دادند. فعالیت آنزیسم پراکسیداز تحت تأثیر تیمارهای تنش خشکی قرار گرفته و به طور معنی داری در تیمارهای 1- و 1/5- مگاپاسکال نسبت به تیمارهای شاهد و 0/6- مگاپاسکال افزایش یافت. در کل فعالیت این آنزیم در رقم بیدانه سفید بالاتر از رقم ساهانی بود. با افزایش شدت تنش خشکی افزایش فعالیت آنزیم در رقم ساهانی در مقایسه با رقم بیدانه سفید افزایش بیشتری را نشان داد. میزان کربوهیدارت های محلول تحت تأثیر تیمارهای تنش خشکی قرار گرفته و به طور معنی داری در هر سه تیمار 0/6، 1- و 1/5- مگاپاسکال در مقایسه باتیمار شاهد افزایش یافت. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که رقم ساهانی دارای پتانسیل بالاتری برای مقابله با شرایط کم آبی در مقایسه با رقم بیدانه سفید می باشد.

Keywords:

خشکی , کلروفیل , پروتئین , پراکسیداز , کربوهیدرات های محلول