فرشاد دشتی - استادیار، دانشجوی سابق کارشناسی ارشد و دانشیار، دانشگاه بوعلی سینا، همدان،
خسرو پرویزی - مربیان و اعضاء هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان
حامد اشراف - استادیار، دانشجوی سابق کارشناسی ارشد و دانشیار، دانشگاه بوعلی سینا، همدان،
مهرداد چایچی - مربیان و اعضاء هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان

در این پژوهش اثر غلظت های مختلف پاکلوبوترازول ( 0، 250، 350 و 450 میلی گرم در لیتر ) و تراکم کاشت گیاهچه ( 80، 100 و 120 گیاهچه در متر مربع) بر تولید ریزغده از سیب زمینی رقم سانته بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. پاکلوبوترازول در اوایل استولون زایی روی برگ ها پاشیده شد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین دادهها نشان داد که پاکلوبوترازول میزان کلروفیل کل، a و b در برگ و نسبت وزن تر ریزغده به شاخساره را افزایش، اما طول میانگره، ساقه، استولون و قطر ساقه را کاهش داد. درحالیکه تراکم کاشت طول میانگره، ساقه و استولون را افزایش، ولی وزن تر غده به شاخساره را کاهش داد. اثرات متقابل تیمارها روی طول میانگره، ساقه و استولون معنی دار گردید. تراکم کاشت و غلظت پاکلوبوترازول برروی تعداد ریزغده در واحد سطح، عملکرد برحسب کیلوگرم در مترمربع، تولید ریزغده در هر گیاهچه و تعداد ریز غده بالای 5 گرم تأثیر معنی دار داشت. ضمنا اثرات متقابل آنها برتعداد ریزغده بالای 5 گرم معنی دار شد. بررسی مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش تراکم کاشت، تعداد و وزن ریزغده در واحد سطح و تعداد ریزغده بالای 5 گرم افزایش یافته، ولی تعداد و وزن ریز غده در هر گیاهچه کاهش یافت. پاکلوبوترازول عملکرد برحسب تعداد و وزن ریز غده در واحد سطح، وزن متوسط ریزغده و تعداد ریزغده بالای 5 گرم را افزایش داد و بین غلظت های مختلف آن تفاوت معنی داری وجود نداشت.

ریزغده، سیب زمینی، پاکلوبوترازول، تراکم کاشت گیاهچه