اثر ترینگزایپ اتیل بر کیفیت و ویژگی های فیزیولوژیک چمن لولیوم دائمی (Lolium perenne L.) در شرایط شوری

چمن از مهم ترین گیاهان پوششی و از عناصر اصلی و جزء لاینفک طراحی فضای سبز به شمار می آید. تنظیم کننده های رشد گیاهی مثل بازدارنده های رشد به طور گسترده ای در مدیریت چمن برای کاهش رشد رویشی و در نتیجه کاهش نیاز آبی استفاده می شوند. این آزمایش برای بررسی کاربرد ترینگزاپک اتیل در شرایط تنش شوری بر میزان رشد، کیفیت ظاهری و ویژگی های فیزیولوژیک چمن لولیوم چند ساله انجام شد. تیمارهای به کار رفته شامل چهار سطح شوری [1/5 (شاهد)، 2/5، 5/0 و 7/5 دسی زیمنس بر متر] و سه سطح ترینگزایک اتیل [0، 0/02 و 0/04 گرم در متر مربع ] بودند. نتایج نشان داد که هر دو تیمار شوری و ترینگزاپک ایل سبب کاهش معنادار میزان رشد چمن لولیوم چند ساله می شود، اگرچه بین دو غلظت 0/02 و 0/04 گرم در متر مربع ترینگزاپک اتیل تفاوت معناداری از نظر میزان رشد وجود نداشت. کاربرد ترینگزاپک اتیل، عمق نفوذ ریشه، وزن تر و خشک ریشه را افزایش داد و تیمار شوری موجب کاهش آن ها شد. نتایج نشان داد که میزان کلروفیل کل، کلروفیل آ، کلروفیل ب و غلظت پرولین با کاربرد ترینگزاپک اتیل افزایش یافتند، در حالیکه ترینگزاپک اتیل تأثیر معناداری بر غلظت کاروتنوئیدها نداشت. تیمار شوری میزان کلروفیل کل، کلروفیل آ، کلروفیل ب و کاروتنوئیدها را کاهش داد ولی سبب افزایش میزان پرولین چمن شد. نتایج این پژوهش نشان داد برای بهبود مقاومت به شوری چمن لولیوم چندساله تا شوری 2/5 دسی زیمنس و کاهش تعداد دفعات سربرداری، می توان از کاربرد ماهانه 0/02 گرم در متر مربع ترینگزاپک اتیل استفاده کرد.

Keywords:

پرولین , ترینگزاپک اتیلف تنش شوری , لولیوم دائمی , میزان رشد