بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانس های گیاهی در مقایسه با 8 -هیدروکسی کوئینولین در گل شاخه بریده لیزیانتوس (Eustoma grandiflorum L.)

به منظور بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانس های گیاهی در مقایسه با 8-هیدروکسی کوئینولین در گل بریده لیزیانتوس (Eustoma grandiflorum L.) ، آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بود از 8-هیدروکسی کوئینولین، اسانس میخک هندی (Rosmarinus officinalis) و اسانس رزماری (Pittosporum undudatum) در دو غلظت 200 و 300 میلی گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز (Zataria multiflora) در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر که همراه با ساکارز 3 درصد استفاده شدند و سه تیمار آب مقطر، اتانول 500 پی پی ام و ساکارز 3 درصد به منزله تیمارهای شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد 8-هیدروکسی کوئینولین در غلظت 300 میلی گرم در لیتر بیشترین ماندگاری (18/4 روز) را در مقایسه با تیمارهای شاهد (آب مقطر 10/3، اتانول 10/8 و ساکارز 12/1 ) داشت. در بین اسانس های گیاهی، اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی گرم در لیتر، اسانس رزماری در غلظت 200 میلی گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز در سطح 100 میلی گرم در لیتر به ترتیب با میانگین 15/8، 15/6 و 15/5 روز اختلاف معنا داری را با تیمارهای شاهد داشتند. اسانس رزماری در غلظت 200 میلی گرم در لیتر بیشترین تأثیر را بر کلروفیل کل داشته است. 8-هیدروکسی کوئینولین و اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی گرم در لیتر به ترتیب بیشترین تأثیر را بر میزان آنتوسیانین، پروتئین، مالون دی آلدئید و آنزیم ها داشتند. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از اسانس های گیاهی به جای ترکیبات شیمیایی می تواند راه مؤثری برای بهبود ماندگاری در گل های شاخه بریده لیزیانتوس باشد.

Keywords:

آنزیم , پروتئین , کلروفیل , لیزیانتوس