بررسی اثر پیش تیمار پوتریسین و سایکوسل بر میزان موفقیت تکنیک نجات جنین در تلاقی های دای آلل ارقام بی دانه انگور فلیم سیدلس، پرلت و یاقوتی

انگورهای بی دانه به طور گسترده در سراسر جهان کشت می شوند. استفاده از تکنیک نجات جنین در برنامه های به نژادی انگورهای بی دانه، توانسته است بر مشکلات حاصل از روش های به نژادی سنتی غلبه کند. از آنجا که کارایی این تکنیک در سطح مطلوب نیست بنابراین، تلاش های زیادی در جهات مختلف به منظور ارتقا و بهبود این تکنیک توسط پژوهشگران انجام گرفته است. این پژوهش به صورت دو آزمایش جداگانه انجام گرفت و در هر دو آزمایش از سه رقم یاقوتی، فلیم سیدلس و پرلت به منزله والدین مادری و پدری استفاده شد. خوشه ها در زمان دو هفته قبل از شکوفایی با غلظت های مختلف سایکوسل و پوتریسین محلول پاشی شدند. تخمک ها 45 روز پس از گرده افشانی از حبه ها خارج و در محیط کشت NN تکمیل شده با 3 درصد ساکارز، 0/2 درصد زغال فعال و 0/6 درصد آگار کشت شدند. پس از گذشت 10 هفته، جنین ها از تخمک ها خارج وبه محیط کشت MS تکمیل شده با 2/5 درصد ساکارز، 0/2 درصد زغال فعال و 0/7 درصد آگار منتقل شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که نوع ژنوتیپ والد مادری و پدری و نیز استفاده از پیش تیمار پوتریسین و سایکوسل تأثیر مثبت و معنا داری بر درصد تکامل آندوسپرم، رشد و جوانه زنی جنین ها و درصد گیاهچه های تولیدی داشت. استفاده از رقم پرلت به منزله والد مادری و رقم یاقوتی به منزله والد پدری و پیش تیمارهای سایکوسل و پوتریسین به ترتیب با غلظت 100 و 30 میلی گرم در لیتر سبب افزایش درصد صفات مورد بررسی شد.

Keywords:

آندوسپرم و جنین , تخمک , محیط کشت