تعیین نیازهای سرمایی و گرمایی قلمه های انگور و تغییر کربوهیدرات و هورمون ها در دوره سرمادهی

این پژوهش به منظور تعیین نیاز سرمایی و گرمایی انگور رقم های رطبی، سیاه شیراز و یاقوتی انجام شد. همچنین تغییر کربوهیدرات ها و هورمون های درونی در رقم یاقوتی سیاه در دوره سرمادهی بررسی شد. بدین منظور، قلمه های یک اندازه ( 30 سانتی متر) بی درنگ پس از خزان برگ ها در پاییز جمع آوری شدند. سرمادهی شامل 0 (شاهد)، 100، 200، 300، 400 و 500 ساعت در دمای 2 درجه سلسیوس بودند. سپس، قلمه ها در آب مقطر و در شرایط دمای اتاق و نور ممتد قرار گرفتند. درصد شکوفایی جوانه، تعداد روز تا شکوفایی اولین جوانه و 13 درصد جوانه ها، میزان نشاسته، کربوهیدرات های محلول، جیبرلین، سایتوکینین، اکسین و اسید آبسیزیک در بافت های جوانه، گره و میان گره اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بالاترین درصد شکوفایی جوانه و کوتاه ترین زمان تا شکوفایی 50 درصد جوانه ها در رقم های سیاه شیراز، رطبی و یاقوتی به ترتیب در تیمارهای 500، 400 و 400 ساعت سرمادهی بود. در هر 3 رقم، بالاترین میزان نشاسته در تیمار های بدون سرمادهی بود و با سرمادهی میزان نشاسته کاهش و کربوهیدرات محلول افزایش یافت. میزان جیبرلین، سایتوکینین و اکسین با اعمال تیمار های سرمادهی، افزایش و آبسیزیک اسید کاهش یافت. در نتیجه نیاز سرمایی رقم های یاقوتی، رطبی و سیاه شیراز به ترتیب 400، 400 و 500 ساعت و نیاز گرمایی 4320، 5472 و 8064 درجه ساعت ( GDH ) تعیین شد.

Keywords:

قندهای محلول , نشاسته , نیاز سرمایی , Vitis vinifera