تأثیر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر ریزازدیادی گیاه گزانگبین (Astragalus adscendens Boiss and Haussk) با جوانه انتهایی

گزانگبین ( Astragalus adscendens ) متعلق به جنس گونها و یکی از گونه های پراهمیت ایران از نظر ارزش دارویی، جنبه های اقتصادی و اجتماعی است. به دلیل قدرت افزایش کم این گیاه با بذر و قلمه، امکان کشت درون شیشه ای این گیاه ارزیابی شد. اثر سه نوع سیتوکینین مختلف ( KIN، BAP و Ze ) با غلظت های 0/5، 1، 2 و 4mg/l در ترکیب با 0 و 0/5mg/l ؛ NAA بر پرآوری جوانه انتهایی بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی انجام شد. شاخساره ها به محیط کشت ریشه زایی حاوی IBA و NAA با غلظت های 0، 0/3، 0/6 و 0/9mg/l از هر کدام منتقل شدند. نتایج نشان داد تأثیر کاربرد سیتوکینین های مختلف و غلظت های استفاده شده از هر کدام و همچنین کاربرد NAA در میزان شاخساره تولید شده، شمار برگ و طول شاخساره ها معنی دار بود. بیشترین شاخه زایی (8/5 شاخساره در هر ریزنمونه ) به همراه شمار برگ مناسب (22/4 برگ در هر شاخساره) در محیط کشت MS حاوی 4mg/l؛ BAP به دست آمد. همچنین بیشترین مقدار ریشه زایی در محیط کشت MS حاوی 0/3mg/l از هورمون NAA به دست آمد (100 درصد ). بیش از 40 درصد گیاهچه های تولید شده در گلدان حاوی مخلوط خاک، پیت و پرلیت (1:1:1) سازگار شدند.

Keywords:

پرآوری , ریشه زایی , صمغ , کشت بافت , گون گزی