فهیمه خواجه نبی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد سمنان
فرزاد فتحی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری ،دانشگاه آزاد ساری

شهرها مولود روستاها و روستاها مادر شهرها محسوب می شوند. روستاها به عنوان اولین واحدهای اجتماعی و مرکزاستقرار و اسکان انسانها، دارای سازمان اجتماعی و مدیریت بوده اند. اما با گسترش شهرنشینی و افزایش مشکلاتینظیر؛ اسکان غیر رسمی، بیکاری و آلودگی محیط، سکونت در محیط های روستایی را به عنوان یک گزینه مطلوب مطرح ساخته است و در این بین حفظ سرمایه های انسانی، طبیعی، اجتماعی و اقتصاد ی در جهت عدالت بیننسلی از طریق رویکرد مدیریتی پایدار بیش از بیش مورد توجه برنامه ریزان قرار گرفته چرا که مدیریت روستایی در فرایند توسعه یک پارچه و پایدار نقش اساسی ایفا می کند و در واقع فرایند سازماندهی و هدایت جامعه و محیطروستایی از طریق شکل دادن به سازمان ها و نهادهاست و این سازمان ها و نهادها، ابزار یاوسایل تامین هدف هایجامعه روستایی هستند که مستلزم وجود یک نوع مدیریت روستایی نهادمند و کارآمد با ویژگیهایی مانند منابع سازمان پایدار و مشارکتی می باشد. این مقاله یک پژوهش کاربردی است، روش مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی -است که گردآوری اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی انجام شده است. نتیجه بدست آمده از تحقیق بیانگر این واقعیت است که؛ مدیریت روستایی در ایران با مسایل و مشکلاتی مواجه است که نیازمند توجه از سوی مسوولین وسیاستگزاران می باشد. این چالش ها را می توان در مواردی مانند عدم تبیین مبانی تیوریک، فقدان مدیریت واحد روستایی، نبود منابع مالی پایدار، کمرنگ بودن مشارکت مردم محلی، وضعیت آموزش نیروی انسانی، دسترسی بهتجهیزات، ابزارها و تاسیسات جستجو نمود چراکه لزوم توجه به مدیریت روستایی پایدار با توجه به تیوری هایمدیریتی نوین برای نواحی روستایی ایران که از فقدان مدیریتی واحد رنج می برند، ضرورت می یابد و می توان بیان داشت که مدیریت روستایی با توجه به رویکردهای توسعه پایدار در کشور درجایگاه پایینی قرار دارد.

مدیریت، روستا، مدیریت روستایی، توسعه پایدار