سیستم های سازگار پیچیده به عنوان بستر ماهیت بخش به پروژه های محرک در بافت فرسودی شهری

عدم وجود ثبات و نظم ظاهری در رابطه بین عناصر شهری و تبعیت تغییرات شهر (به عنوان یک سیستم) از قوانین دفعی منجر به این امر می شود که سایر دیدگاه های سنتی شهرسازانه کمابیش در کنترل ابعاد و نتایج حاصل از مداخلات در بافت های شهری (به خصوص مداخلات گسترده و بلند مدت) درمانده باشند. در این پژوهش، دیدگاه سیستمی با آنچه از عملکرد پروژه های محرک شهری انتظار می رود نزدیک است. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی یافتن جواب این سوال است که: آیا می توان گفت تیوری سیستم های سازگار پیچیده توجیه کننده ارجحیت پروژه های محرک شهری به سایر مداخلات در بافت های فرسوده هستند این پژوهش از نوع بنیادی و پایه ای تیوریک برای پژوهش های آتی بوده و در پی کشف روابط بین متغیرها، قوانین و مفاهیم است که در آن پس از مطالعه توصیفی- تحلیلی منابع کتابخانه ای و تعریف مفاهیم کلی و جزیی و ادبیات مرتبط با موضوع پژوهش، دید مخاطب راجع به مفاهیم مجزا روشن شده و سپس رابطه میان این تعاریف مورد تحلیل قرار گرفته است. با این روند، چارچوب نظری که مهمترین بخش این مقاله را تشکیل می دهد بدست آمده و در ادامه نیز چکیده ای از این مطالب در قالب جمع بندی نظری و در جهت پاسخگویی به سوالات مطرح شده در سخنان نخستین ارایه شده است. در نهایت، با توجه به تاثیرگذاری دایمی عوامل درونی و بیرونی بر ادامه روند فرسودگی و شدت و یا کاهش آن در بافت های شهری و مصداق پیدا کردن بسیاری از ویژگی های شهر در قالب تعریف سیستم سازگار پیچیده ، می توان گفت که یکی از تاثیرگذارترین و سازگارترین مداخلات برای کنترل فرسودگی و کاهش اثرات آن بر بافت های شهری را می توان انجام پروژه های محرک شهری ، به عنوان کاتالیزوری قوی و سازگار با سیستم پیچیده شهر برشمرد.

Keywords:

شهر , بافت فرسوده شهری , سیستم سازگار پیچیده , , مداخله , پروژه محرک شهری