مریم مهبودی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
مریم بهبهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
علیرضا دانش پور - استادیار گروه معماری ، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

شخصیت آدمی متاثر از فضایی است که در دوران کودکی آن را تجربه کرده است از این رو فضاهای آموزشی به دلیل این که بیش تر اوقات کودکان در آن سپری می شود از اهمیت بالایی در سلامت روان آنان برخوردار است . متاسفانه فضاهایی که برای آموزش و رشد اجتماعی کودکان خلق می شوند ، به ابعاد مختلف وجودی کودک توجه ندارند و با ادراکات ، فعالیت ها و نیاز های مخاطبان آن هماهنگ نیستند . هدف کلی این پژوهش رسیدن به فاکتور های محیطی فضاهای آموزشی است که بیشترین تاثیر را در افزایش سلامت روان کودکان دارا می باشد . روش این نوشتار از نوع توصیفی ، تحلیلی بوده و جهت گردآوری اطلاعات از دو نمونه پرسشنامه با طیف لیکرت و پرسشنامه ی تصویری از دانش آموزان استفاده شده است . پس از بررسی و تحلیل 5 فاکتور اصلی در زمینه بهبود سلامت روان ، موثرترین عوامل شناسایی شده و سپس خصوصیات فضاهای معماری متناسب با این عوامل دسته بندی گردید . از آن جا که تاکنون به بررسی رابطه ی بین فضاهای آموزشی و متغیر های محیطی و سلامت روان پرداخته نشده امید است که این تحقیق راهگشا باشد . نتایج کار بیانگر این است که عامل خودپنداری ، که به معنی شناخت خود و توانایی ها می باشد و دارای زیر مجموعه های عزت نفس ، مهارت های اجتماعی ، رشد شخصیت ،خود مختاری ، تسلط بر محیط ،گسترش مرکز توجه کودکان است به عنوان مهم ترین فاکتور تاثیر گذار در طراحی فضاهای آموزشی محسوب می گردد.

محیط آموزش ،عوامل محیطی ، سلامت روان ،راهکارهای معمار