بررسی نقش فضای شخصی در مجتمع های مسکونی (نمونه موردی مجتمع آپارتمانی APS)

انسان می تواند با استفاده از اصول طراحی- همچون زیبایی شناسی، مهندسی و هماهنگ شدن با نیازهای فرهنگی- محیط زندگی خود را متناسب تر و راحت تر بسازد. آشنایی طراحان و معماران با مفاهیم خلوت، فضای شخصی، قلمرو و ازدحام و نیز توجه آنها به نیازها، تمایلات و فرهنگ افراد در ارتباط با این مفاهیم گامی است به سوی درک محیط ها و فضاهای کارآمدتر و سالم تر. هدف از این مقاله به بررسی فضای شخصی در مجتمع های مسکونی آپارتمانی پرداخته می شود که روش تحقیق این مقاله با تهیه پرسشنامه و جمع آوری مطالعات کتابخانه ای و مبانی نظری بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که میزان رضایت از عوامل فیزیکی در فضای شخصی (دید، صوت، بویایی، فاصله) در طراحی مجتمع مسکونی APS به طور متوسط مد نظر قرار گرفته است که رضایت زیاد در طرح ورودی آپارتمان و طرح ورودی واحد می باشد. عامل دیگر، روانشناسی (تعامل و ارتباط با دیگران) می باشد که میزان رضایت ساکنین از آن زیاد بوده است، خصوصا در طراحی فضای باز محوطه و جانمایی راه پله. این مقاله برای اولین بار در کشور به بررسی فضای شخصی در طراحی مجتمع های مسکونی می پردازد.

Keywords:

فضای شخصی , مجتمع مسکونی , روانشناسی محیطی