پژوهشی پیرامون محرمیت در الگوی معماری و بکارگیری آن در معماری سنتی ایران

معماری سنتی ایران برگرفته از مفاهیمی است که ریشه در فرهنگ،عقاید و اندیشه های این مرز و بوم دارد بنحوی که نگاه به شاکله ی معماری ایران، بطریق معناداری همان نگاه به هویت هنری،فرهنگی و عقیدتی ایرانی است.معماری ایران پس از ورود اسلام، دستخوش تغییراتی در زمینه طراحی شده که البته حایز ظرافت و دقت خاصی بوده است. یکی از مهمترین اصولی که در معماری سنتی ایرانی اسلامی مورد توجه و اهتمام قرار گرفته، اصل محرمیت میباشد. از آنجا که این اصل، عمیقا در اندیشه و فرهنگ این مرز و بوم ریشه دوانده، قلم طراحان را به زیبایی متفاوتی به حرکت درآورد تا در روح و کالبد معماری بدمند و آثار و نتایج تعمق برانگیزی توام با سازماندهی فضایی،نحوه ی قرارگیری ها و آرایشی متفاوت خلق کنند، بگونه ای که سهم اندیشه ی معماران سنتی ایرانی اسلامی بسادگی در بناهای عظیم عمومی، فضاهای شهری، خصوصی و نیمه عمومی محسوس بوده و سبک هویت این مرز و بوم به وضوح به چشم می خورد. در این مقاله درصدد آن هستیم که با ارایه تعاریفی چون اصل محرمیت، عوامل موثر، ریشه های شکل گیری، و کیفیت تاثیرگذاری اش در سازمان های فضایی-کالبدی معماری، عرضه و بازتاب آن را در روح و بدنه ی معماری سنتی ایران روشن نماییم.

Keywords:

مفهوم محرمیت , درونگرایی , معماری سنتی , اصل سلسله مراتب