مازیار آصفی - دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران
سهیلا آرام - دانشجوی کارشناسی ارشد فناوری معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران
فرزین حق پرست - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران

اسکان های موقتی که بعد از وقوع سوانح طبیعی یا غیرطبیعی به حادثه دیدگان ارایه میگردد، به دلیل غیره منتظره بودن بلایای طبیعی از یک سو و سرعتبخشیدن به اسکان بازماندگان از سوی دیگر به صورت اسکان هایی نظیر چادر، کانکس یا ساختمان های پیش ساخته می باشد. مسکن های موقت اینچنینی بهصورت انبوه تولید می شوند لذا با نیازهای فرهنگی و بومی مردم مناطق مختلف یک کشور و گاها کشورهای دیگر همخوانی ندارند. عدم همخوانی فرهنگیمسکن موقت با کاربران، کاهش رضایت و در نتیجه ایجاد تغییرات نامناسب و بی کیفیت را به دنبال دارد. به دلیل اولویت داشتن مساله زمان در ساخت واسکان مسکن های موقت، امکان طراحی مسکن برای مردم هر منطقه با توجه به نیازهای فرهنگی آنها وجود ندارد.در این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی با تاکید بر معماری انعطاف پذیر در عین سرعت بخشیدن به اسکان بازماندگان به دنبال کاهش ناهمگونی فرهنگیمسکن موقت با متقاضیان آن می باشیم. معماری انعطاف پذیر با 4 عامل تطبیق، تحرک، تغییر و تعامل می تواند فضایی با کیفیت و متناسب با نیازهای فرهنگی کاربران برای آنها ارایه دهد. نتیجه پژوهش به صورت جدولی است که راهکارهای انعطاف پذیری مسکن موقت را در دو حوزه پلان و فرم ظاهری بیان می کند.

مسکن موقت، ناهمگونی فرهنگی، معماری انعطاف پذیر، عوامل انعطاف پذیری