کنترل سازه های نامتقارن با میراگرهای اصطکاکی دورانی تحت زلزله های حوزه نزدیک

در ساختمان های با پلان نامتقارن هنگام وقوع زلزله علاوه بر حرکت جانبی، پیچش نیز تولید می شود. پیچش از عوامل اصلی تخریب سازه های نامتقارن درهنگام وقوع زلزله است. میراگرهای اصطکاکی به دلیل مزایایی مانند مستقل بودن از فرکانس القایی، جلوگیری از رزونانس سازه به دلیل لغزش میراگر و تغییرسختی و فرکانس سازه، مشارکت سختی سازه در کنترل پاسخ سازه گزینه ای مناسب جهت کنترل پاسخ سازه های نامتقارن می باشد. در این مقاله ضمن پرداختن به مفهوم میراگر اصطکاکی و معرفی آن، به کارایی و کاربرد آن در کنترل غیر فعال سازه ها و تاثیر آنها در کاهش پاسخ زلزله در سازه های نامتقارن پرداخته شده است. سازه فولادی قاب خمشی با مهاربند مجهز به میراگر اصطکاکی در یک طبقه به ارتفاع 3 3 3 متر که در هر راستا 3 دهانه دارد مورد بررسی قرار گرفت نتایج به صورت نمودارهایی بر اساس اختلاف تغییرمکان لبه های نرم و سخت بر حسب مرکز بار لغزشی ارایه شد. نتایج نشان داد در صورتی که پارامترهای طراحی با خروج از مرکزیت در حالت بهینه مورد استفاده قرار گیرند، میراگرهای اصطکاکی دورانی توانایی کنترل پیچش سازه های نامتقارن را دارند. بنابراین تعادل پیچشی در سازه نامتقارن به وسیله استهلاک انرژی حاصل از میراگر اصطکاکی قابل کنترل است.

Keywords:

میراگر اصطکاکی دورانی , اتلاف انرژی , سازه نامتقارن , زلزله های حوزه نزدیک