جایابی بهینه منابع تولید پراکنده در شبکه های توزیع با استفاده از الگوریتم رقابت استعماری و مقایسه آن با سایر روشهای های هوشمند

در سال های اخیر اقدامات قابل توجهی جهت بهینه سازی و تغییر سیستم قدرت از ساختار سنتی به ساختاری جدید با مالکیت های خصوصی، صورت گرفته است. در نتیجه این تغییر و تحول چشمگیر در زمینه فن آوری های تولیدات پراکنده نیز تاثیرگذارده و انتظار می رود که تولیدات پراکنده نقش مهم و اساسی را در صنعت برق ایفا کنند و با افزایش قیمت سوخت های فسیلی و پیشرفت فناوری های تولید انرژی های تجدیدپذیر تمایل به استفاده از این واحدها در شبکه برق افزایش پیدا کرده است. در مقابل فوایدی که اضافه شدن این واحدها به شبکه به دنبال خواهد داشت، چالش هایی نیز در این زمینه وجود دارد که لازم است تا مطالعاتی در این زمینه انجام گیرد. از جمله این چالش ها می توان به مسایل بهره برداری شبکه با حضور این واحدها اشاره کرد. از این رو بهتر است که مطالعات اولیه جهت تعیین نقاط اتصال این واحدها به صورت کامل و همه جانبه انجام شود. نفوذ بالای منابع تولید پراکنده در شبکه قدرت، سبب افزایش پیچیدگی طراحی و بهره برداری بهینه از شبکه شده است. علت این امر، تزریق توان از این منابع به شبکه برق است که می تواند پروفیل ولتاژ شین های شبکه، وضعیت تلفات توان اکتیو و حاشیه پایداری ولتاژ سیستم را تغییر دهد. در این مقاله تعیین نقاط اتصال و ظرفیت واحدهای اتصالی جهت بهبود شرایط بهره برداری شبکه مورد مطالعه قرار گرفته است. کاهش تلفات توان اکتیو، افزایش پایداری ولتاژ، کاهش تعداد و مجموع ظرفیت واحدها و ترکیب آنها توابع هدفی هستند که در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفته اند. روش فازی جهت یکسان سازی مقدار توابع هدف مختلف و نگاشت آنها با بازه [1-0] از دیگر مواردی است که در این مقاله استفاده شده است. شبیه سازی ها بر روی شبکه 33 شین IEEE و با استفاده الگوریتم های رقابت استعماری و مقایسه آن با سایر روش های هوشمند انجام شده است. نتایج نشان می دهد که الگوریتم ICA بهترین عملکرد را داشته و توانسته بهترین حالت ممکن را بدست آورد.

Keywords:

جایابی بهینه , واحد تولید پراکنده , فازی سازی , بهینه سازی , الگوریتم وراثتی , الگوریتم تکامل تفاضلی , الگوریتم رقابت استعماری , الگوریتم جمعیت ذرات