حسن نارویی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان
امیر کیوان ممتاز - دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری

برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال عبارت از گسترش و تقویت شبکه انتقال، برای رفع نیازمندی های سطح بار رو به رشد، بطور بهینه، تحت محدودیت های الکتریکی و اقتصادی می باشد. هدف از برنامه ریزی شبکه انتقال تعیین مسیر و مشخصات فنی و برنامه رمانی احداث خطوط جدید بر اساس پیش بینی های انجام شده درباره رشد بار و افزایش ظرفیت تولید می باشد. با توجه به این که افق مورد مطالعه در برنامه ریزی سیستم های قدرت بلند مدت است، لذا برنامه ریزی توسعه شکبه انتقال به دو شکل دینامیکی و استاتیکی انجام می گیرد. در نوع اول، برنامه ریزی به صورت چند مرحله ای بوده، کلیه ی پارامترهای مجهور به صورت همزمان تعیین می گردند. این در حالی است که در برنامه ریزی استاتیکی، پارامتر زمان از میان مجهولات مسیله حذف شده، لذا برنامه ریزی برای یک افق از پیش تعیین شده انجام می گیرد. در روند برنامه ریزی بلند مدت توسعه خطوط انتقال دو نکته اساسی باید مورد توجه قرار گیرد. نخست آنکه داده های مورد نیاز در برنامه ریزی مانند مقادیر بارهای موجود در شبکه، هزینه احداث خطوط و محدودیت های مربوط به تولید و انتقال به صورت دقیق در دسترس نبوده و موجب ایجاد نایقینی در مسیله می گردد. دوم آنکه مسیله برنامه ریزی شبکه انتقال در واقع یک مسیله بهینه سازی پیچیده است که روش های کلاسیک بهینه سازی از کارایی لازم برای حل آن برخوردار نمی باشند. از این رو، در این مطالعه از الگوریتم شبکه عصبی به منظور پیش بینی دقیق پارامترهای نامعلوم مانند سطح بار شبکه استفاده می گردد تا از میزان عدم قطعیت مطالعات کاسته شود. همچنین پس از تعریف تابع هدف مبتنی بر هزینه سرمایه گذاری و هزینه قطع بار مشترکین، برای حل مسیله بهینه سازی از الگوریتم فراابتکاری ژنتیک استفاده شده است تا احتمال همگرایی و حصول به نقطه بهینه سراسری در مسیله افزایش یابد. روش پیشنهادی بر روی سیستم 30 شین برای افق زمانی 10 سال مطالعه شده است.

توسعه شبکه انتقال، عدم قطعیت بار، شبکه های عصبی، الگوریتم ژنتیک