رقیه افرونده - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
هوشنگ ماهروبختیاری - کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات پلایومتریک منتخب و 3 هفته بی تمرینی متعاقب آن بر چابکی و میزانرکوردهای پرش دوپا در دانش آموزان پسر 13 تا 16 سال مدارس فوتبال شهرستان دورود بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شاملکلیه دانش آموزان پسر 13 تا 16 سال 5 مدرسه فوتبال (150 نفر) شهرستان دورود بود. نمونه آماری شامل 16 نفر بود که بصورتتصادفی انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی منتخب برای گروه تجربی در برگیرنده یک دوره ششهفته ای تمرین شامل استفاده از روش تمرین پلایومتریک در 15 جلسه و سپس 3 هفته بیتمرینی بدنبال آن بود. گروه کنترل درتمام مراحل به فعالیتهای عادی خود ادامه دادند. متغیرهای وابسته شامل چابکی و میزان رکورد پرش دو پا قبل از انجام تمریناتپلایومتریک، بعد از اتمام برنامه شش هفته ای تمرینات پلایومتریک و بعد از سه هفته بی تمرینی اندازه گیری شدند. برای سنجشتوان انفجاری از آزمونهای پرش مانع جفت پا، اسپایک جامپ جفت پا و پرش سه گام ایستاده و برای سنجش چابکی از آزمونایلینویز استفاده شد. برای مقایسه میانگین چابکی و رکوردهای پرش دو پا قبل و بعد از شش هفته تمرینات پلایومتریک و بعد ازسه هفته بی تمرینی متعاقب تمرینات از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایجنشان داد تمرینات پلایومتریک موجب بهبود چابکی و میزان رکورد پرش دو پا در دانش آموزان پسر مدارس فوتبال شد. سه هفتهبی تمرینی متعاقب تمرینات پلایومتریک باعث از دست رفتن سازگاری های ذکر شده گردید.

تمرینات پلایومتریک، بیتمرینی، چابکی، توان انفجاری