عادله بیات - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
سینا سلمان زاده - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسانها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری با آن روبرو هستیم کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست. چنانچه مشاهده می شود امروزه غالب خیابانهای کشورمان برای استفاده کنندگان پیاده از این فضاها محلهای ناامن زشت، غیرایمن، ناسالم، غیرانسانی ، پرسروصدا و پردغدغه تبدیل گشته است و در بیشتر موارد نقش خیابانها محدود به تامین دسترسی سواره شده ا ست علت اصلی بروز مشکلات فوق این است که به مرورزمان تغییر و تحولاتی در تعریف معنی و طرز استفاده از خیابان پدید آمده و عملکرد فضاهای تغییر یافته بدون اینکه در فرم آن تغییر حاصل شده باشد. درنتیجه تمایل استفاده کنندگان پیاده از فضای غالب خیابان های کشور و درنتیجه تعاملات اجتماعی ناش ازآن بشدت کاهش پیدا کرده است. دراین پژوهش سعی مان بر آنست براساس موارد فوق و با روشی تحلیلی توصیفی خیابان شهید رجایی اراک در ارتباط باخیابان وتعاملات اجتماعی بررسی کنیم.

تعاملات اجتماعی ، فضای شهری ، خیابان شهید رجایی